تاریخچه اولین ترانزیستورها

 در اولیــن ماههــای سـال ۱۹۴۸ نخسـتین نمـونـه از یـک ترانزیستور (Transistor) که بدنه فلزی داشت در مجموعه آزمایشگاه‌های Bell ساخته شد. این ترانزیستور که قرار بود جایگزین لامپهای خلاء الکترونیک شود، Type A نام گرفت. Type A که کاربرد عمومی داشت و بسیار خوب کار می کرد یکسال بعد به تعداد ۳۷۰۰ عدد تولید انبوه شد تا در اختیار دانشگاه‌ها، مراکز نظامی، آزمایشگاه‌ها و شرکت‌ها به منظور آزمایش قرار گیرد.

این اختراع در زمان خود آنقدر مهم بود که هر عدد از این ترانزیستورها در بسته‌بندی جداگانه با شماره سریال و مشخصات کامل نگهداری می‌شدند. این ترانزیستور تنها دارای دو پایه بود. Collector (کلکتور) و Emitter (امیتر) و پایه Base (بیس) به بدنه فلزی آن متصل بود.

تولید ترانزیستورهای بدنه فلزی تا سال ۱۹۵۰ ادامه داشت تا اینکه در این سال در آزمایشگاه‌های Bell اولین ترانزیستور با بدنه پلاستیکی ساخته شد. طبیعی بود که در این حالت ترانزیستور می بایست سه پایه داشته باشد. اما به دلیل مشکلاتی که در ساخت این ترانزیستور وجود داشت تولید آن به حالت انبوه نرسید و در همان سال ترانزیستورهای جدید دیگری با پوشش پلاستیکی جایگزین همیشگی آن شدند.

لازم به ذکر است که به عقیده بسیاری از دانشمندان، ترانزیستور بزرگترین اختراع بشر در قرن نوزدهم بوده که بدون آن هیچ یک از پیشرفت های امروزی در علوم مختلف امکان پذیر نبوده است. تمامی پیشرفت های بشر که در مخابرات، صنعت حمل و نقل هوایی، اینترنت، تجهیزات کامپیوتری، مهندسی پزشکی و … روی داده است همگی مرهون این اختراع می باشد.

ترانزیستور وسیله‌ای است که جایگزین لامپ‌های خلاء الکترونیک شد و توانست همان خاصیت لامپ‌ها را با ولتاژهای کاری پایین‌تر داشته باشد. ترانزیستور‌ها عموما” برای تقویت جریان الکتریکی و یا برای عمل کردن در حالت سوییچ بکار برده می‌شوند. ساختمان داخلی آنها از پیوندهایی از عناصر نیمه هادی مانند سیلیکون و ژرمانیوم تشکیل شده است.

شناخت قطعات الکترونیک