تاریخچه ی هوش مصنوعی

 تاریخچهٔ‌ هوش مصنوعی از آنجا شروع شد که دو پژوهشگر به نام‌های McCulloch و Pitts در سال ۱۹۴۳، مدلی از سلول‌های عصبی مصنوعی را ارائه نمودند (سلول‌های عصبی مصنوعی،‌ مشابه آنچه که در زیست‌‌شناسی به سلول‌های عصبی طبیعی اطلاق می‌شود، نورون نامیده می‌شوند). ویژگی‌ خاص این مدل این بود که در آن هر نورون می‌توانست On و یا Off باشد و هنگامی که تعداد زیادی از نورون‌های پیرامون یک نورون، تحریک می‌شدند، آن نورون نیز روشن می‌شد. McCulloch و Pitts نشان دادند که توابع محاسباتی را می‌توان با شبکه‌ای از نورون‌های به هم پیوسته انجام داد.

در سال ۱۹۴۹، پژوهشگری به نام Donald Hebb استحکام اتصال نورون‌های این مدل را با یک قاعدهٔ ساده اصلاح نمود که این قاعده امروزه به نام قاعدهٔ Hebbian شناخته می‌شود و سرانجام در سال ۱۹۵۱، Marvin Minsky و Dean Edmonds موفق شدند تا نخستین کامپیوتری را بسازند که در آن از شبکه‌ عصبی استفاده شده بود. این کامپیوتر SNARC نام داشت و شبکهٔ عصبی آن از ۴۰ نورون تشکیل شده بود. تقریباً در همین زمان بود که پژوهشگری به نام Turing، مفاهیمی همچون تست تورینگ، یادگیری ماشینی، الگوریتم‌های ژنتیکی و یادگیری تقویت‌شده را معرفی نمود.

در سال ۱۹۵۶ در ورک‌شاپی که توسط شرکت IBM در دانشگاه Dortmouth برگزار شد که در این ورک‌شاپ McCarthy کلمهٔ Artificial Intelligence (هوش مصنوعی) را معرفی کرد. این معرفی که به منزلهٔ تولد رسمی هوش‌مصنوعی بود که فصل مهمی را در تکامل و پیشرفت این علم رقم زد.

پس از آن بود که Newell ،Show و Simon برنامه‌ای با قابلیت استدلال را ایجاد نموده و آن را Logic Theorist نامیدند. نظریهٔ‌ Chomsky نیز در همین زمان مطرح شد و تحلیل زبان را تحت تأثیر خود قرار داد. در سال ۱۹۵۸، John McCarthy یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی تخصصی در صنعت هوش مصنوعی به نام LISP را ایجاد نمود.

در سال ۱۹۶۵، پژوهشگری به نام Robinson یک روش استنتاجی را برای حل مسئله ارائه داد و در همین زمان بود که نخستین سیستم خبره (Expert System) مبتنی بر دانش، به نام DENDRAL را در دانشگاه Stanford توسط Laderberg ،Feigenbaum و Djerassi توسعه یافت (در سال‌های بعد Feigenbaum ،Buchanan و Shortlife سیسم خبرهٔ دیگری ساختند که در تشخیص عفونت‌های خونی کاربرد داشت).

در سال ۱۹۶۸، پژوهشگری به نام Winograd برنامه‌ای به نام SHRDLU را توسعه داد که می‌توانست درک اولیه‌ای از زبان انسانی داشته باشد و در سال ۱۹۷۰ نخستین روبات انسان‌نما به نام WABOT-1 در دانشگاه Waseda در ژاپن ساخته شد.

یک سال بعد یعنی در سال ۱۹۷۲، یک سیستم خبره به نام MYCIN در دانشگاه Stanford ایجاد شد که در تشخیص عفونت‌های شدید باکتریایی و تجویز داروی مناسب کاربرد داشت و در سال ۱۹۸۰ روبات انسان‌نمای WABOT-2 که یک روبات نوازنده بود در دانشگاه Waseda در ژاپن تولید شد. در واقع، این روبات می‌توانست موسیقی‌هایی با درجه دشواری متوسط را با کیبورد الکترونیک بنوازد!

نخستین اتومبیل بدون راننده که یک ون مرسدس بنز مجهز به دوربین و سنسور بود، در دانشگاه ‌‌Bundeswehr در مونیخ ساخته شد. در سال ۱۹۸۸،‌Rollo Carpenter چت‌باتی به نام Jabberwacky را ایجاد نمود که می‌توانست به طرز جالب و سرگرم‌کننده‌ای در گفتگو با انسان شرکت نماید.

در ادامهٔ پیشرفت‌های هوش مصنوعی، Deep Blue که یک برنامه‌ٔ کامپیوتری شطرنج‌باز بود، در سال ۱۹۹۷ برای نخستین بار توانست یکی از قهرمانان مسابقات جهانی شطرنج را شکست دهد. همچنین نخستین روبات حیوان خانگی و روباتی که قادر به تقلید احساسات بود به ترتیب در سال‌های ۱۹۹۸ و ۲۰۰۰ تولید شدند.

۲۰۰۶ سالی بود که Etzioni ،Banko و Cafarella اصطلاح Machine Reading را معرفی نمودند و آن را به صورت درک ماندگار و بدون نظارت از متن توصیف نمودند.

در سال ۲۰۰۹، گوگل توسعهٔ ماشین‌های بدون راننده را به صورت غیرعلنی آغاز نمود. دستیار‌های مجازی Google Now ،Siri و Cortana به ترتیب در سال‌های ۲۰۱۱، ۲۰۱۲ و ۲۰۱۴ در اختیار کاربران پلتفرم‌های مختلف قرار گرفتند و در حال حاضر هم شاهد مشارکت و سرمایه‌گذاری بیش از پیش شرکت‌های بزرگ تکنولوژی در پیشرفت و توسعهٔ هوش مصنوعی هستیم و این روند همچنان ادامه خواهد داشت.