لپ‌تاپ و رایانه مبتنی‌بر آرم اپل

اپل احتمالا در سال ۲۰۲۱ چندین لپ‌تاپ و رایانه مبتنی‌بر ARM عرضه می‌کند

گزارش‌های اخیرا نشان می‌دهند اپل در حال کار روی چندین لپ‌تاپ و رایانه‌ی مک مبتنی‌بر پردازنده‌ی آرم است تا آن‌ها را در سال بعدی میلادی روانه‌ی بازار کند.

از مدت‌ها پیش شاهد انتشار شایعاتی مبنی‌بر تمایل اپل به استفاده از پردازنده‌های آرم (ARM) به‌جای پردازنده‌های اینتل در لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌های سری مک بوده‌ایم. بر اساس اخبار جدید، ظاهرا روند جایگزینی پردازنده‌های آرم با اینتل در مک‌های اپل قرار است سریع‌تر از آنچه فکرش را می‌کردیم صورت پذیرد. در ضمن انتظار داشتیم اپل به‌صورت آزمایشی تنها یکی از محصولاتش را به‌ آرم مجهز کند، اما احتمالا اهالی کوپرتینو برنامه‌های گسترده‌تری برای آرم تدارک دیده‌اند.

بر اساس یادداشت جدید مینگ‌چی کو اپل قصد دارد در سال ۲۰۲۱ چندین لپ‌تاپ و رایانه‌ی سری مک را با پردازنده‌ی آرم تولید و روانه‌ی بازار کند. این تحلیلگر شناخته‌شده می‌گوید استفاده از پردازنده‌های آرم باعث خواهد شد هزینه‌های مربوط به پردازنده‌هایی که اپل در محصولاتش استفاده می‌کند به‌میزان ۴۰ تا ۶۰ درصد کاهش یابد؛ دست‌یابی به این هدف درحالی رخ می‌دهد که اپل انعطاف بیشتری برای استفاده از سخت‌افزار مختلف در دستگاه‌هایش خواهد داشت. مینگ‌چی کو پیش‌تر در یادداشتی دیگر مدعی شده بود که اپل نخستین لپ‌تاپ مبتنی‌بر آرم را در سه‌ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۲۰ یا سه‌ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۱ عرضه خواهد کرد.

پردازنده‌های مبتنی‌بر معماری آرم بیشتر در دستگاه‌های موبایلی مورداستفاده قرار می‌گیرند، زیرا نسبت‌به پردازنده‌های دیگر انرژی بسیار کمتری از باتری سلب می‌کنند. چنین پردازنده‌ای باعث می‌شود محصولی نظیر آیپد بدون این‌که به سیستم خنک‌کننده‌ی همیشه‌فعال نیاز پیدا کند، تا ساعت‌ها بدون شارژ مجدد دوام بیاورد. اپل طی سال‌های اخیر توانسته است پردازنده‌های موبایلی سری A را بسیار قدرتمند کند؛ با در نظر گرفتن این توضیحات، منطقی است اگر اپل بخواهد سرانجام در لپ‌تاپ‌های سری مک‌بوک از پردازنده‌های قدرتمند سری A استفاده کند.

ایده‌ی استفاده از پردازنده‌های آرم برای رایانه‌های دسکتاپ جذاب‌تر به‌نظر می‌رسد؛ به‌خصوص به‌ این دلیل که تاکنون هیچ شرکتی به قرار دادن پردازنده‌های آرم در رایانه‌های دسکتاپی که به دست مصرف‌کنندگان معمولی می‌رسند، روی نیاورده است. مصرف کمتر انرژی توسط پردازنده‌های آرم، ارتباط تنگاتنگی با قدرت پردازشی آن‌ها دارد. دستگاه‌های موبایلی مبتنی‌بر آرم با قدرت پردازشی کم فعالیت می‌کنند، زیرا نیاز دارند باتری‌شان را برای مدت‌زمانی طولانی نگه دارند و همچنین دمای داخلی‌شان پایین بماند. تصور کنید پردازنده‌های نظیر تراشه‌ی قدرتمند A12Z به‌کاررفته در آیپد پرو ۲۰۲۰ به‌درون فرم فاکتور iMac با سیستم خنک‌کننده‌ی قوی و منبع انرژی مستقیم از طریق پریز برق، منتقل شود. در این حالت چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا می‌توان در مک پرو جدید که دستگاهی بسیار پیشرفته و گران‌قیمت است و از پردازنده‌های سری Xeon اینتل استفاده می‌کند، به بهره‌گیری از پردازنده‌های آرم روی آورد؟

در هر صورت به‌نظر می‌رسد که انتقال از پردازنده‌های اینتل به پردازنده‌های مبتنی‌بر آرم،‌ خبر مهم و بزرگ سال آینده‌ی میلادی برای رایانه‌های سری مک باشد. اپل به‌طور معمول چنین خبرهایی را در جریان کنفرانس توسعه‌دهندگان (WWDC) اعلام می‌کند. به‌دلیل شیوع ویروس کرونا، کنفرانس توسعه‌دهندگان جهانی اپل ۲۰۲۰ برای نخستین‌بار طی ۳۳ سال اخیر به‌صورت حضوری برگزار نخواهد شد و فرمتی کاملا آنلاین به‌خود خواهد گرفت. WWDC 2020 در تاریخ نامشخص در ماه ژوئن (خرداد) برگزار خواهد شد.

منبع: .zoomit.ir

سیستم تحقیقاتی نورومورفیک از کاربردهای هوش مصنوعی

اینتل قدرتمندترین سیستم تحقیقاتی نورومورفیک را معرفی کرد

اینتل سیستم تحقیقاتی نورومورفیک جدیدی معرفی کرده که ظرفیتش ۱۰۰ میلیون نورون و متشکل از ۷۶۸ تراشه‌های نورومورفیک Loihi است.

اینتل جدیدترین و قدرتمندترین سیستم تحقیقاتی نورومورفیک (عصب‌گون) خود، Pohoiki Springs را معرفی کرد. این شرکت ظرفیت سیستم تحقیقاتی نورومورفیک یادشده را تا ۱۰۰ میلیون نورون افزایش داده است. Pohoiki Springs سیستم پایگاه داده‌ی نصب‌شده روی قفسه و متشکل از ۷۶۸ تراشه‌ی تحقیقاتی نورومورفیک Loihi است که در یک‌جا و درون شاسی به‌مراتب بزرگ‌تر از شاسی استاندارد سرور قرار گرفته‌‌اند. Pohoiki Springs بسیار بزرگ‌تر از سیستم نورومورفیک پیشین اینتل، یعنی Kapoho Bay است که با داشتن دو تراشه‌ی Loihi، از ۲۶۲ هزار نورون دیجیتال بهره می‌برد.

تراشه‌های نورومورفیک درقیاس‌با سایر پردازنده‌های تیم آبی بسیار متفاوت هستند و برای تقلید از مغز انسان طراحی شده‌‌اند. چنین امکانی با پایه‌سازی تراشه‌ها برمبنای عصب‌شناسی محقق شده است. به‌جای تکانه‌های عصبی (Nerve impulse) که شوک‌های الکتریکی ارسال‌شده به مغز هستند، تراشه‌های نورومورفیک اینتل تغییرات منحصر به خودشان را دارند که تیر (Spike) نامیده می‌شود. طراحی این تراشه‌ها به‌عنوان مقلدی از مغز انسان سبب شده است آن‌ها داده‌های پردازش‌نشده یا نویزدار را به‌صورت بی‌درنگی اجرا کنند؛ ولی برای پردازنده‌های معمولی اجرای چنین داده‌هایی بسیار وقت‌گیر است.

سیستم‌های تحقیقاتی نورومورفیک در درجه‌ی اول در پایگاه‌های داده استفاده قرار می‌شوند؛ یعنی پلتفرم‌هایی که برای ایجاد تغییر در تفاوت‌ها طراحی شده‌اند و برای مثال محدودیت‌ها و مشکلات را رفع می‌کنند. مشکلات یادشده می‌تواند وظایف ساده‌ای همچون برنامه‌ریزی برای تحویل بسته یا مشکلات پیچیده‌ای مانند تخصیص سبد سهام یا کاهش ریسک نرخ بازگشت سرمایه باشد.

باتوجه‌به اینکه اینتل ظرفیت سیستم نورومورفیک را افزایش داده و تعداد تراشه‌های مجتمع Loihi را از ۲ به ۷۶۸ رسانده است، سیستم‌های این شرکت امکان یافته‌اند مشکلات پیچیده‌تر را بهتر حل کنند. درکنار افزایش قدرت پردازشی، سیستم جدید تیم آبی فقط ۵۰۰ وات توان مصرفی دارد که برای ۷۶۸ تراشه‌ی پردازشی Loihi بسیار پربازده است.

سیستم جدید نورومورفیک می‌تواند در یادگیری عمیق هوش مصنوعی کاربرد داشته باشد و نه‌تنها اطلاعات را سریع‌تر پردازش کند؛ بلکه بخش‌های مختلفی از اطلاعاتی را محاسبه کند که در آن لحظه موردنیاز انسان است. درحالی‌که برای به‌روزرسانی سیستم نورومورفیک اینتل، تنها ۷۶۸ تراشه‌ی Loihi اضافه شده، از نظر تئوری، عملکرد مغز انسان تقریبا برابر با ۶۵۰ هزار تراشه‌ی Loihi است. درحال‌حاضر، سیستم جدید نورومورفیک نمی‌تواند با مغز انسان رقابت کند؛ ولی به‌روزرسانی‌های گسترده‌ی اینتل نشان می‌دهد در آینده، ممکن است سیستم‌های نورومورفیک بیش‌ازپیش رشد کنند.

منبع: zoomit.ir

شهر هوشمند از کاربردهای هوش مصنوعی

شهر‌‌های هوشمند آینده؛ نگاهی به پنج طرح شهرسازی آینده‌نگرانه

طراحی شهرهایی با المان‌های آینده‌نگرانه، بخش مهمی از اخبار دنیای فناوری را اشغال می‌کنند؛ شهرهایی که شاید ظاهر زندگی اجتماعی را برای همیشه عوض کنند.

ران هرون، معمار بریتانیایی، در سال ۱۹۶۴ مفهومی به‌نام «شهر متحرک (Walkin City)» مطرح کرد. او شهرهایی را تصور کرده بود که در پشت پلتفرم‌های عظیم و هوشمند متحرک سوار می‌شدند که ظاهری شبیه به آسمان‌خراش داشتند. ران در طرح خود می‌گفت که شهرهای متحرک، توانایی اتصال به شهرهای سنتی و المان‌های مرسوم را دارند. امروز می‌دانیم که طرح مفهومی ران آن‌چنان با استقبال روبه‌رو نشد و چنین شهرهایی درحال ساخت یا حتی طراحی نیستند. ازطرفی، طراحی شهرهای هوشمند با جدیدترین المان‌های فناوری جهان، با سرعت و شدت مناسبی پیگیری می‌شود.

طراحی شهر هوشمند با رویکردهای متنوعی انجام می‌شود. برخی از رویکردها، شهرهای سنتی کنونی را به فناوری‌های روز جهان مجهز می‌کنند. به‌عنوان مثال شهرهایی با جاده‌های شارژکننده‌ی خودروهای الکتریکی یا درخت‌های مصنوعی مکنده‌ی آلودگی یا ربات‌های هوشمند تحویل کالا، مفاهیمی درحال شکل‌گیری هستند. ازطرفی، برخی طراحان و سیاست‌گذاران، رویکردهای جامع‌تری را درپیش گرفته‌اند. در ادامه‌ی این مطلب، پنج پروژه‌ی طراحی شهری را مثال می‌زنیم که نگاهی آینده‌نگرانه دارند و در سال ۲۰۲۰ بخش عمد‌ه‌ای از فرایند ساخت آن‌ها انجام خواهد شد.

 

Woven City ژاپن

خودروهای تویوتا تقریبا در تمامی نقاط جهان دیده می‌شوند، اما خودروسازی بزرگ ژاپنی هنوز شهر اختصاصی خود را ندارد. مدیران شرکت در CES 2020 پروژه‌ای را رونمایی کردند که احتمالا به ساخت و بهره‌برداری از اولین شهر اختصاصی تویوتا خواهد انجامید. شهری که در زادگاه تویوتا ساخته می‌شود و المان‌های هوشمندی را در حد کمال خواهد داشت. «شهر بافته‌شده (Woven City)» نام پروژه‌ی شهرسازی تویوتا است که فعلا سال ۲۰۲۱ برای رونمایی آن ذکر شد.

تویوتا برای ساخت شهر جدید خود از زمینی به‌مساحت حدودی ۷۰۸ هزار متر مربع در نزدیکی کوه فوجی استفاده می‌کند و برنامه‌ای موسوم به آزمایشگاه زنده برای آن دارد. آزمایشگاه مدنظر خودروساز ژاپنی نه‌ تنها فناوری‌های مرتبط با خودروهای خودران را بررسی می‌کند، بلکه فناوری حسگرهای هوشمند متصل به هم و انواع نوآوری‌های مرتبط با خانه‌های هوشمند و ربات‌ها و هوش مصنوعی هم جزو پروژه‌های اصلی آزمایشگاه مذکور هستند.

شهر بافته‌شده‌ی تویوتا ابتدا میزبان دو هزار شهروند خواهد بود؛ شهروندانی که انواع خدمات رباتیک هوشمند مانند کنترل سلامتی و وظایف روزمره‌ی زندگی را دریافت می‌کنند. بارک اینگلز، معمار دانمارکی، وظیفه‌ی طراحی شهر هوشمند تویوتا را برعهده دارد. اینگلز طراحی برج‌های جدید مرکز تجارت جهانی و Lego House دانمارک را در رزومه دارد.

 

Belmont آریزونا

هم‌بنیان‌گذار مایکروسافت، بیل گیتس، امروز با پروژه‌ها و برنامه‌های متعدد در مسیر حل مشکلات جهانی شهرت دارد. تصمیم او به ساخت یک شهر هوشمند با هدف برطرف کردن برخی از مشکلات جهانی، آن‌چنان عجیب به‌نظر نمی‌رسد. همین طرح موجب شکل‌گیری پروژه‌ای به‌نام بلمونت شد که به‌صورت یک شهر هوشمند در منطقه‌ی شهری فینیکس آریزونا ساخته خواهد شد.

بیل گیتس تنها سرمایه‌گذار پروژه‌ی بلمونت محسوب می‌شود که رقمی حدود ۸۰ میلیون دلار برای آن پرداخت خواهد کرد. شهر هوشمند بلمونت پس از ساخته شدن میزبان جمعیتی تقریبا برابر با سالت لیک یعنی ۱۹۳ هزار نفر می‌شود.

زمینی به مساحت ۱۰۱ کیلومتر مربع برای پروژه‌ی بلمونت در نظر گرفته شد که در بیابان عاری از سکنه در آریزونا قرار دارد. انواع کسب‌وکارها، مدارس و آموزشگاه‌ها و ۸۰ هزار منزل مسکونی در شهر هوشمند بلمونت ساخته خواهند شد. قطعا آخرین المان‌ها و دستاوردهای دنیای فناوری در شهر بلمونت استفاده می‌شوند و از همان زیرساخت، هوشمند بودن شهر در نظر گرفته خواهد شد. ازمیان فناوری‌های احتمالی می‌توان به خودروهای خودران، سرویس‌های تحویل خودکار، شغل‌هایی در حوزه‌ی تولید هوشمند و حرفه‌ای، اینترنت بسیار پرسرعت و کامپیوترهایی اشاره کرد که همه مجهز به ویندوز (!) باشند. درحال‌حاضر هیچ خبر و اطلاعی از شروع پروژه‌ی بلمونت در دست نیست.

 

Neom عربستان سعودی

وقتی اصطلاح شهر آینده‌نگرانه یا فوق هوشمند را می‌شنویم، احتمالا چنین تصوراتی خواهیم داشت: ربات‌های خدمت‌کار، سواحلی که در تاریکی می‌درخشند، باران ساختگی، ماه مصنوعی غول‌پیکر، انرژی کاملا تجدیدپذیر، دایناسورهای رباتیک و یک برنامه‌ی مهندسی ژنتیک که شهروندانی سالم‌تر و قوی‌تر بسازد. البته نباید از المان‌های مرسوم شهر هوشمند همچون خودروهای خودران و اینترنت عالی هم غافل شد. تمام طرح‌هایی که ذکر کردیم، در پروژه‌ی شهر هوشمند نیوم در عربستان سعودی قرار خواهند داشت.

شهر هوشمند نیوم با سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیارد دلاری ولیعهد عربستان ساخته می‌شود. نیوم ترکیبی از فناوری‌های فوق‌پیشرفته و خدمات لوکس را به شهروندان خود ارائه می‌کند. وال‌استریت ژورنال، پروژ‌ه‌ی سعودی‌ها را فوق بلندپروازانه می‌داند که ترکیبی از سیلیکون‌ ولی در فناوری و هالیوود در سرگرمی و ریویرا فرانسه در تفریح را ارائه خواهد کرد.

طرح ساخت شهر نیوم در عربستان سعودی شبیه به داستان‌های علمی‌تخیلی فیلم‌های هالیوودی به‌نظر می‌رسد. پروژه‌ی مذکور در زمینی به مساحت حدودی ۲۶ هزار کیلومتر مربع ساخته می‌شود که ۳۳ برابر زمین نیویورک سیتی است.

 

Forest City مالزی

شهر جنگلی مالزی، پروژه‌ای بلندپروازانه محسوب می‌شود که خود را مدل شهرهای آینده می‌نامد. همان‌طور که از نام پروژه‌ی مذکور برداشت می‌شود،‌ احتمالا شاهد شهری با المان‌های دوست‌دار محیط‌ زیست خواهیم بود که شامل ساختمان‌هایی با پوشش گیاهی و خیابان‌هایی عاری از خودروهای پارک‌شده است. شهر هوشمند جدید مالزی در چهار جزیره‌ی مصنوعی در تنگه‌ی جهور ساخته می‌شوند. تنگه‌ی جهور، آب‌راهی باریک است که بین مالزی و سنگاپور جریان دارد. مجموع زمین زیرساختی برای شهر جنگلی، ۱۴ کیلومتر مربع ادعا می‌شود.

برنامه‌های بازاریابی شهر آینده‌نگرانه‌ی جنگلی مالزی، به طبیعت و المان‌های سلامتی اشاره‌ی جدی می‌کند. البته دوست‌دار طبیعیت بودن در پروژه‌ی مذکور به‌ معنای مخالفت با فناوری‌های جدید نیست. طراحان در پیشنهاد خود به باغ‌هایی با قابلیت آب‌یاری خودکار اشاره می‌کنند. در بخشی از طرح شهر جنگلی می‌خوانیم: «اگر پنجره‌های خانه در اتفاقی بر اثر بازی کودکان شکسته شوند، قبل از بازگشت شما به خانه، ترمیم خواهند شد».

برنامه‌ی کنونی طراحی و ساخت شهر جنگلی مالزی، اتمام پروژه را سال ۲۰۳۵ بیان می‌کند. درنهایت باید منتظر ساخت پروژه‌ی احتمالی باشیم که با ادعای حمایت از محیط زیست، المانی دست‌ساز بشر را روی جزیره‌های مصنوعی تولید می‌کند.

 

Sidewalk Labs تورنتو

شرکت سایدواک لبز، زیرمجموعه‌ی نوآوری شهری آلفابت، طرحی برای ساخت یک شهر هوشمند به مساحت ۴۸ هزار متر مربع در ساحل تورنتو دارد. از برنامه‌های سایدواک برای شهر هوشمند می‌توان به ساختمان‌های کاملا چوبی، پیاده‌روهای ماژولار با هدف مدیریت و جابه‌جایی آسان، تمرکز روی انرژی‌های تجدیدپذیر، وسایل حمل‌ونقل مدرن و در دست‌رس، پیاده‌روهایی مجهز به گرمایش، چراغ‌های هوشمند و موارد دیگر اشاره کرد. به‌ هرحال نام گوگل هم در میان اجراکننده‌های شهر هوشمند سایدواک دیده می‌شود و شاید در نگاه اول،‌ همه نگران برنامه‌‌های ردگیری کاربر باشند، اما در طرح پیشنهادی ادعا می‌شود که اطلاعات زیادی از کاربران جمع‌آوری و فروخته نمی‌شود و تبلیغات شخصی‌سازی‌شده با کمترین رویکرد ردگیری منتشر می‌شوند.

مدیرعامل سایدواک لبز، دن داکتروف، درباره‌ی پروژه‌ی شهر هوشمند می‌گوید:

طرح پیشنهادی ما تلاش می‌کند تا دستاوردی خارق‌العاده در ساحل شرقی تورنتو داشته باشد: محله‌هایی با ظاهر و عملکرد صحیح آینده‌نگرانه که مردم را در نقطه‌ی تمرکز قرار می‌دهد و طراحی آینده‌نگرانه‌ی شهری با المان‌های فناورانه‌ی پیشرفته که همگی در مسیر بازطراحی محیط شهری با هدف بهبود روش زندگی انجام می‌شوند.

درنهایت اگر شهری با مدیریت و اجرای گوگل را در نظر بگیرید، قطعا نگرانی‌هایی از آینده و شیوه‌ی مدیریت آن نیز خواهید داشت.

رله حالت جامد ، رله ssr

آشنایی با رله SSR و نکات مهم در سیم‌بندی آن

رله حالت جامد (SSR- Solid State Relay)، کلیدی الکترونیکی است که متشکل از عناصر نیمه‌هادی قدرت مانند ترانزیستور، تریستور یا ترایاک می‌باشد. ورودی رله‌های حالت جامد اغلب DC می‌باشد ولی خروجی آن‌ها مانند رله‌های الکترومکانیکی می‌تواند AC یا DC باشد. (برخلاف رله‌های الکترومکانیکی، در زمان خرید SSR ها، باید نوع خروجی مشخص باشد)

رله‌های الکترومکانیکی، دو بخش بوبین(مدار فرمان) و کنتاکت (مدار قدرت) دارند، در رله‌های حالت جامد (SSR) نیز همین دو بخش وجود دارد که معمولاً توسط یک اپتوکوپلر (ایزوله نوری) از یکدیگر ایزوله شده‌اند. در رله‌های حالت جامد، به جای استفاده از نیروی الکترومکانیکی، از نیمه‌هادی‌ها برای سوئیچ بار استفاده می‌شود.

در تصویر زیر یک نمونه رله‌ی SSR را مشاهده می‌کنید، که به تشریح بخش‌های مختلف آن می‌پردازیم.

 

 

 

رله حالت جامد یا SSR

ورودی : سمت راست رله SSR ترمینال ورودی از نوع DC است، که همان‌طور که در عکس مشخص است ولتاژ تحریک ۴ الی ۳۲ ولت را می‌توان به ورودی اعمال نمود. همین‌طور باید توجه داشت که با توجه به علامت “+” در ورودی، یعنی قطبیت در این رله اهمیت دارد.

خروجی: از نوع سه فاز بوده که ترمینال‌های A1-A2 , B1-B2 , C1-C2 خروجی‌های این رله می‌باشند. همان‌طور که روی آن قید گردیده، این رله می‌تواند تا ۵۳۰ ولت و بار حداکثر ۲۵ آمپری را سوئیچ کند.

در تصویر زیر یک نمونه رله‌ حالت جامد قابل نصب روی ریل را مشاهده می‌کنید. ورودی این رله SSR، ولتاژ DC از ۱۰ الی ۳۲ ولت می‌تواند باشد. قطبیت در این رله برد اهمیتی ندارد. خروجی می‌تواند ۲۵۰ ولت و بار حداکثر ۶ آمپری را قطع و وصل نماید. در خروجی فیلتر RC برای حذف اثرات جریان بازگشتی طراحی‌شده است. ایزوله مدار فرمان از قدرت، در این رله به‌صورت نوری می‌باشد.

 رله SSR

 

 

 

مزایای رله‌های حالت جامد

 

  1. طراحی متنوع جهت مدارهای AC و DC
  2. بدون قطعات مکانیکی و با طول عمر بالا
  3. تحمل جریان‌های هجومی بالا در لحظه استارت
  4. عملکرد بدون صدا
  5. امکان اتصال مستقیم به خروجی PLC
  6. مناسب جهت مدارهایی با سرعت سوییچ بالا
  7. عدم وجود جرقه در خروجی در فرمان قطع و وصل
  8. قطع و وصل در لحظه صفر (در مدل‌های  AC)

 

 

معایب رله‌های حالت جامد

 

  1. ایجاد حرارت حین کار و نیاز به هیت سینک یا فن (یا هر دو) جهت تهویه
  2. وجود جریان نشستی هنگام خاموش بودن (این جریان در رنج میکرو‌آمپر بوده و می‌تواند باعث عملکرد لحظه‌ای تجهیزات شود)
  3. ساخت در مدل‌های AC و DC به‌صورت جداگانه و عدم امکان استفاده در هر دو نوع مدار
  4. عدم توانایی سوئیچ تجهیزات با جریان راه‌اندازی پایین
  5. ایجاد نویز و هارمونیک
  6. احتمال روشن شدن اتفاقی در تغییرات شدید ولتاژ و وجود نویز
  7. قیمت بالاتر نسبت به رله‌های الکترومکانیکی
  8. نسبت به اتصال کوتاه در خروجی بسیار حساس بوده و به‌ سرعت می‌سوزند.
نکات مهم در سیم بندی رله SSR

برای سیم بندی رله‌های حالت جامد این نکات را در نظر داشته باشید:

  • در هنگام سیم بندی دقت نمایید که حداکثر از ۵۰% توان نامی SSR برای راه‌اندازی بارهای سلفی و ۷۰% توان نامی برای راه‌اندازی بارهای غیر سلفی استفاده نمایید.
  • به خاطر داشته باشید که رله‌ SSR در لحظه خاموش بودن نیز مقداری جریان از خود عبور می‌دهند، مطمئن شوید که این جریان نشتی باعث عملکرد لحظه‌ای دیگر تجهیزات نشود.
  • در صورت DC بودن مدار فرمان یا قدرت ممکن است قطب‌بندی مهم باشد. قطب‌بندی اشتباه می‌تواند باعث عدم عملکرد صحیح و یا آسیب به SSR شود.
  • برای تعمیرات و یا تعویض تجهیزات باید مدار قدرت رله‌ها کاملاً بی‌برق شود. هرگز به قطع مدار فرمان بسنده نکنید و از بریکر یا کلید با تعداد پل‌های کافی و قبل از SSR استفاده نمایید.
  • رله‌ SSR با خروجی ۵ آمپر به بالا، نیاز به هیت سینک دارند. رله را بدون هیت سینک با سایز مناسب، روی سطوح پلاستیکی، چوبی و … نصب نکنید.
  • از تجهیزات مناسب مانند سر سیم، سیم قلع اندود، وایرشو و … در سیم بندی SSR استفاده کنید.
  • از سیستم زمین مناسب و بدون نویز در تابلوهای برق استفاده کنید. این کار باعث افزایش ایمنی، کاهش عملکردهای اتفاقی، کاهش برق‌گرفتگی و … می‌شود.
  • رله‌های حالت جامد باید با نصب سیستم‌های مناسب در برابر اضافه جریان و اتصال کوتاه محافظت شوند. حتماً از فیوز یا بریکر مناسب استفاده نمایید.
پردازنده های رایزن AMD

ارتقای اولین نسل از پردازنده‌های رایزن به لیتوگرافی ۱۲ نانومتری

به‌نظر می‌رسد AMD هم‌زمان با ارتقاء معماری در پردازنده‌ی رایزن ۵ ۱۶۰۰ از Zen به +Zen، لیتوگرافی این محصول را نیز به‌روزرسانی کرده است.اولین عضو از نسل اول پردازنده‌های سری رایزن AMD، تحت عنوان Ryzen 5 1600 با ۶ هسته و ۱۲ رشته‌ی پردازشی در سال ۲۰۱۷ معرفی شد. این پردازنده با بهره‌گیری از لیتوگرافی ۱۴ نانومتری بر پایه‌ی معماری Zen ساخته شده بود. اما حالا به‌نظر می‌رسد نسخه‌ی جدیدی از پردازنده‌ی مذکور با لیتوگرافی ۱۲ نانومتری و معماری هسته‌ی +Zen در بازار رویت شده است.

اولین راه برای تشخیص تفاوت مدل جدید و مدل قدیمی این پردازنده، توجه به شماره‌ی سریالی است که روی IHS پردازنده نوشته شده است. IHS یا integrated heat spreader، سیستم پخش‌کنننده‌ی گرمای مجتمع روی پردازنده است. شماره‌ی سریال روی IHS در نسخه‌ی ۲۰۱۷ این تراشه YD1600BBAE است، درحالی‌که نسخه‌ی جدیدتر رایزن ۵ ۱۶۰۰ با کد YD1600BBM6IAF روانه‌ی بازار می‌شود. ابتدا در ماه سپتامبر نسخه‌ی جدید پردازنده که براساس کاراکترهای آخر مدل خود، AF نیز نام‌گذاری شده است، در برخی خرده‌فروشی‌های اینترنتی مشاهده شد. ابزارهای تشخیص سخت‌افزار از جمله CPU-Z و HWInfo نیز مدل AF‌ را به‌عنوان پردازنده‌ای با لیتوگرافی ۱۲ نانومتری تشخیص دادند. AMD تا با حال هیچ چیزی را در این باره تأیید نکرده است. درنتیجه ضمانتی برای اعتبار گزارش‌ها وجود ندارد.

براساس گزارش‌ها پردازنده‌ی رایزن ۵ ۱۶۰۰ اکنون با معماری +Zen تولید شده و در مقایسه با هسته‌های قدیمی نوع Zen در حدود ۳ تا ۵ درصد IPC بهتری داشته و برخی پیشرفت‌ها را در زمینه‌ی اورکلاک به خود دیده‌ است. IPC مخفف عبارت Instruction per Clock است که مفهوم آن میانگین تعداد دستورالعمل‌های قابل‌اجرا در هسته‌های پردازنده در هر سیکل کلاک است.

به‌کارگیری ریزمعماری +Zen از ابتدا در پردازنده‌ی رایزن ۵ ۲۶۰۰ سبب شده تا این تراشه در مقایسه با نسخه‌ی قدیمی از رایزن ۵ ۱۶۰۰ پیشرفت‌های عظیمی را نشان دهد. با اینکه تفاوت ریزمعماری موجب شده تا پردازنده‌ی رایزن ۵ ۱۶۰۰ عملکردی به اندازه‌ی نسل دوم از پردازنده‌های رایزن نداشته باشد، جهش قابل ملاحظه در عملکرد نسخه‌ی AF این پردازنده غیر قابل انکار است. در نهایت تراشه‌ی رایزن ۵ ۲۶۰۰ سرعت کلاک و بوست بالاتری نسبت به پردازنده‌ی رایزن ۵ ۱۶۰۰ داشته و استفاده از معماری +Zen سبب نشده تا فرکانس پردازشی و بوست در مدل AF به‌صورت چشم‌گیری افزایش یابد، با این حال به‌نظر می‌رسد فناوری PBO (بوست خیلی دقیق) تأثیر مثبت بیشتری روی نوع AF داشته است.

در ابتدا تصور می‌شد شناسه‌ی AF برای طبقه‌بندی تراشه‌ها بین دو استپ متفاوت از دای‌های ۱۴ نانومتری است. شرکت‌های تولیدکننده‌ی تراشه محصولات خود را با کدهایی با عنوان استپ و براساس به‌روز‌رسانی‌های اعمال‌شده در ساختار تراشه طبقه‌بندی می‌کنند. اما اخیرا کاربری در وب‌سایت حوزه‌ی فناوری، Reddit، نسخه‌ی AF از پردازنده‌ی رایزن ۵ ۱۶۰۰ را دریافت کرده است. تجدید ریزمعماری در این تراشه باعث افزایش اندک فرکانس بوست شده است. سرعت بوست در مدل AF در حدود ۳٫۷ گیگاهرتز بوده و ۱۰۰ مگاهرتز بالاتر از پردازنده‌ی مرجع با فرکانس بوست ۳٫۶ گیگاهرتزی است. اما این مقدار چندان هم چشم‌گیر نیست. کاربر ردیت در مورد فرکانس بوست نسخه‌ی AF اظهار داشت:

سرعت بوست پردازنده‌ی اصلی رایزن ۵ ۱۶۰۰ پس از اینکه یک تا دو بار هسته‌ها بارگذاری شدند، تا ۳٫۴ گیگاهرتز کاهش می‌یابد. این در حالی است که نسخه‌ی AF این پردازنده به مدت طولانی‌تری سرعت بوست ۳٫۷ گیگاهرتزی خود را حفظ می‌کند. فرکانس بوست نسخه‌ی AF تنها ۲۰۰ مگاهرتز پایین‌تر از پردازنده‌ی رایزن ۵ ۲۶۰۰ است.

در این لحظه دلیل استفاده از دای ۱۲ نانومتری در پردازنده‌ی یادشده در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. شاید تنها اشتباهی در ریزکدهای تراشه صورت گرفته است و شاید AMD دای‌های قابل استفاده‌ای از پردازنده‌ی رایزن ۵ ۲۶۰۰ داشته و تصمیم گرفته آن‌ها را در نسخه‌ی AF به کار گیرد. این احتمال نیز وجود دارد که GlobalFoundries که تولیدکننده‌ی دای‌های ۱۴ نانومتری برای AMD است، بنا به دلایلی بخش مربوط به لیتوگرافی مذکور را تعطیل کرده باشد. در هر صورت مصرف‌کنندگان مجبورند به‌جای نسخه‌ی AE، نسخه‌ی AF این پردازنده را بخرند.

مدل AE در فروشگاه اینترنتی آمازون با قیمت ۱۲۰ دلار فروخته می‌شود. قیمت پردازنده‌ی رایزن ۵ ۲۶۰۰ نیز ۱۲۰ دلار است. بنابراین اگر می‌خواهید ۱۲۰ دلار برای خرید پردازنده هزینه کنید، باتوجه به برتری‌های پردازنده‌ی رایزن ۵ ۲۶۰۰ در عملکرد، بهتر است این تراشه را بخرید. در همین حال نسخه‌ی AF که به‌صورت بالقوه‌ای عملکرد بهتری نسبت به نسخه‌ی AE دارد، با قیمت ۸۵ دلار به فروش می‌رسد. نسخه‌ی AF پردازنده همراه‌با خنک‌کننده‌ی نوع Wraith Stealth فروخته می‌شود؛ درحالی‌که پردازنده‌ی اصلی رایزن ۵ ۱۶۰۰ با خنک‌کننده‌ی ضعیف‌تر Wraith Spire عرضه می‌شود. آزمایش‌ها نشان می‌دهد نسخه‌ی AF هنگام گیمینگ، ۵ درجه‌ی سانتی‌گراد دمای بیشتری نسبت به مدل مرجع دارد، درنتیجه تعبیه‌ی خنک‌کننده‌ای قدرتمند‌تر ارزش خرید بیشتری را به نسخه‌ی AF می‌بخشد.

مرورگر گوگل کروم 79

مرورگر کروم ۷۹ با قابلیت هشدار سرقت رمزعبور معرفی شد

گوگل به‌تازگی مرورگر کروم ۷۹ را با تعدادی از قابلیت‌های جدید، به‌ویژه در بخش امنیت و محافظت از رمزعبور، معرفی کرده است.
پردازنده‌های AMD

محبوبیت ۲/۵ برابری پردازنده‌های AMD نسبت به دو سال قبل

طبق آخرین نظرسنجی سخت‌افزاری استیم، تعداد گیمرهایی که از پردازنده‌های AMD استفاده می‌کنند تا ۲۰ درصد افزایش یافته و این آمار از ابتدای سال گذشته ۲/۵ برابر شده است.

نظرسنجی نوامبر ۲۰۱۹ نشان می‌دهد که ۲۰/۵ درصد از کاربران Steam با پردازنده‌ی AMD و ۷۹/۵ درصد با پردازنده‌ی اینتل در حال کار هستند. اگر به دو سال قبل یعنی ابتدای سال ۲۰۱۸ بازگردیم فقط ۸ درصد گیمرها از پردازنده‌های AMD استفاده می‌کردند. اما پس از عرضه‌ی انبوه پردازنده‌های نسل دوم Ryzen در ژوئن ۲۰۱۸، این آمار به ۱۶/۶ درصد رسید.

از تابستان گذشته، AMD همچنان به بهبود روند خود در زمینه‌ی پردازنده‌ها در استیم با روشی ثابت ادامه داده است. در نهایت به‌دنبال عرضه‌ی نسل سوم Ryzen در ژوئیه سال جاری، این آمار ۲ درصد دیگر افزایش یافته و به افزایش ۲۰ درصدی کاربران گیمر AMD رسیده است.

از سوی دیگر ۱۵/۴۸ درصد از گیمرهای استیم از کارت گرافیک AMD استفاده می‌کنند؛ درحالی‌که ۷۴/۵۵ درصد گیمرها از کارت‌های گرافیک انویدیا و ۹/۸۳ درصد از اینتل بهره می‌برند. به‌طور کلی در زمینه‌ی کارت‌های گرافیک، AMD رشد چندانی را شاهد نبوده و در دو سال گذشته با همین ۱۵ درصد از گیمرها به کار خود ادامه داده است.

کارت‌های گرافیک RX 580 و RX 570 محبوب‌ترین مدل‌های AMD محسوب می‌شوند و سری RX 5000 امسال نتوانستند پیشرفت زیادی داشته باشند. در نهایت مدل RX 5700 XT فقط ۰/۲۲ درصد افزایش کاربران را به‌همراه داشته و محبوبیت به‌دست آورده است.

فناوری تراشه‌ی اسنپدراگون

اسنپدراگون ۸۶۵ و اسنپدراگون ۷۶۵ کوالکام با تمرکز بر ۵G و هوش مصنوعی معرفی شدند

کوالکام شب گذشته با برگزاری مراسمی اختصاصی در هاوایی، دو تراشه‌ی اسنپدراگون ۸۶۵ (پرچم‌دار) و اسنپدراگون ۷۶۵ (میان‌رده) را با تمرکز ویژه بر ۵G و قابلیت‌های هوش مصنوعی رونمایی کرد.

بدافزار پیشرفته

مایکروسافت: تعداد بدافزارها، باج‌افزارها و معدن‌کاوهای رمزارز در سال ۲۰۱۹ کاهش یافت

مایکروسافت دقیق‌ترین آمارها را از لحاظ شناسایی ابزارهای بدافزاری در دنیای کامپیوتر ارائه می‌کند و برای سال جاری، کاهش در تعداد آن‌ها را گزارش داد. مایکروسافت ابزار امنیتی Windows Defender را برای همه‌ی نسخه‌های جدید سیستم‌عامل ویندوز ارائه می‌کند. درنتیجه هیچ شرکت امنیتی در سرتاسر جهان نمی‌تواند به‌ اندازه‌ی آن‌ها آماری دقیق از بدافزار‌ها و ابزارهای مخرب امنیتی داشته باشد. با نزدیک شدن به روزهای پایانی سال میلادی، نگاهی به گزارش ردموندی‌ها پیرامون رخدادهای شناسایی بدافزارها و دیگر ابزارهای مخرب کامپیوتری، خالی از لطف نیست. مایکروسافت گزارش امنیتی خود را تحت عنوان Security Intelligence Report و به‌صورت تعاملی در وب‌سایتش منتشر می‌کند.

طبق گزارش امنیتی مایکروسافت از رخدادهای سال جاری میلادی، تعداد بدافزارها، باج‌افزارها و معدن‌کاوهای غیرقانونی رمزارز امسال کاهش یافته است. آمار مذکور در مقایسه با تعداد ابزارهای مخرب در سال‌ گذشته و دو سال پیش ارائه شد. ردموندی‌ها در بخشی از گزارش امسال می‌نویسند:

به‌ عنوان یکی از دلایل احتمالی برای کاهش تعداد بدافزارها در سال ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ می‌توان به افزایش استفاده از ویندوز ۱۰ و درنتیجه Windows Defender اشاره کرد.

ویندوز ۱۰ و ویندوز دیفندر در پنج سال گذشته به‌روزرسانی‌های امنیتی مهمی دریافت کرده‌اند. درنتیجه‌ی همین به‌روزرسانی‌های امنیتی، کمپین‌های بدافزاری که ویندوز ۱۰ مدرن را هدف می‌گیرند، موفقیت کمتری دارند. مایکروسافت باتوجه به نمودار زیر می‌گوید تعداد سیستم‌‌های مجهز به ویندوز که بدافزار در آن‌ها مشاهده شد، از ۶ تا ۷ درصد در ابتدای سال ۲۰۱۷ به ۴/۱۵ درصد در اکتبر ۲۰۱۹ کاهش یافته است.

آمار امنیت مایکروسافت

آمار بدافزارهای معدن‌کاوی رمزارز نیز کاهش را نسبت به سال‌های گذشته نشان می‌دهند. چنین بدافزارهایی از منابع پردازشی سیستم قربانی برای معدن‌کاوی انواع رمزارز استفاده می‌کنند. تعداد آن‌ها در سال ۲۰۱۷ و با اوج‌گیری قیمت بیت‌ کوین، افزایش قابل‌ملاحظه‌ای داشت. داده‌های مایکروسافت می‌گویند که روند افزایشی بدافزارهای رمزارز از ژانویه‌ی ۲۰۱۸ کاهش یافت. در آن زمان تعداد معدن‌کاوهای رمزارز در سیستم‌های ویندوزی ۰/۳ درصد بود که با ادامه‌دار شدن روند کاهشی، در اکتبر ۲۰۱۹ به ۰/۰۹ درصد رسید. تعداد باج‌افزارها مانند دیگر انواع بدافزار در سال‌های گذشته با روند کاهشی روبه‌رو شده است. آمار آن‌ها در ژانویه‌ی ۲۰۱۸ برابر با ۰/۱۱ درصد کل سیستم‌های ویندوزی بود که تا اکتبر سال جاری میلادی به ۰/۰۴ درصد کاهش یافت.

آمارهای کاهشی منتشرشده از سوی مایکروسافت، با دیگر گزارش‌های متعددی که گروه‌های امنیتی منتشر کرده‌اند، هم‌خوانی دارد. به‌عنوان مثال قبلا گفته شده بود که گروه‌های توزیع با‌ج‌افزار دیگر کمتر کاربران نهایی (کاربران خانگی، مصرف‌کننده‌ها و کاربران عادی) را هدف قرار می‌دهند. درواقع آن‌ها به‌مرور به‌سمت کاربران تجاری و شرکت‌های بزرگ تغییر مسیر داده‌اند. حمله به سازمان‌ها، به گروه‌های مجرم سایبری امکان می‌دهد تا باج بیشتری را نسبت به حمله به کاربران عادی دریافت کنند.

آمار امنیت مایکروسافت

باوجود کاهش توزیع باج‌افزارها و آمار شناسایی آن‌ها توسط سیستم‌های امنیتی، چنین نوعی از تهدیدهای امنیتی هنوز ادامه دارند. درواقع باج‌افزار در سال جاری به تهدیدی جدی برای سازمان‌های خدمات مدیریت‌شده‌ی IT، مدارس آمریکایی و دولت‌های محلی این کشور تبدیل شد. به‌علاوه در نقاط دیگر جهان همچون اروپا نیز شاهد خسارت‌های مالی بزرگ به فعالان کسب‌وکار بودیم. البته تعداد کاربران قربانی در حمله‌های باج‌افزار کاهش داشت، اما می‌توان بازدهی حمله‌ها را برای مجرمان سایبری بیشتر دانست.

مایکروسافت در ادامه‌ی گزارش خود می‌گوید که کاهش تعداد باج‌افزارها به‌معنای پایان عمر آن‌ها نیست. ردموندی‌ها نیز مانند همه‌ی فعالان امنیت سایبری اعتقاد دارند مجرمان روز‌به‌روز ابزارهای خود را توسعه می‌دهند و با تکامل آن‌ها، به‌دنبال راه‌های جدید برای نفوذ و خراب‌کاری هستند. درنهایت باوجود کاهش تعداد حمله‌های بدافزار در دو سال گذشته، هیچ‌گاه نمی‌توان پایان عمر آن‌ها را پیش‌بینی کرد.

گروه‌های مجرم سایبری در واکنش به قوی شدن ابزارهای امنیتی،‌ عادت‌های رفتاری و فنی خود را تغییر داده‌اند. آن‌ها همچنین بیشتر به رویکردهایی متمایل شده‌اند که نیاز کمتری به بدافزار دارد. به‌عنوان مثال حمله‌های فیشینگ و DDoS و نفوذ به حساب‌های کاربری در دو سال گذشته افزایش یافته است. مایکروسافت در گزارش خود می‌گوید که تعداد ایمیل‌های حاوی رویکردهای فیشبنگ از ۰/۲ درصد در ژانویه‌ی ۲۰۱۸ به ۰/۶ درصد در اکتبر ۲۰۱۹ رسید. ابعاد میانگین حمله‌های DDoS نیز از ۷۵ گیگابیت‌بر‌ثانیه در ماه مه به ۲۰۰ گیگابیت‌بر‌ثانیه در ماه اکتبر رسید.

آمار امنیت مایکروسافت

مجرمان سایبری عموما از بیرون به سیستم‌های ویندوز و آژور مایکروسافت حمله می‌کنند. منتهی ردموندی‌ها می‌گویند تهدیدهای امنیتی در داخل پایگاه کابران و مشتریان شرکت نیز وجود دارند. آن‌ها در سال جاری میلادی با استفاده از فهرستی شامل سه میلیارد حساب کاربری که ازطریق شرکت‌های متفرقه افشا شده بودند، حساب‌های کاربری مایکروسافت و آژور را اسکن کردند. آزمایش مذکور نشان می‌داد که ۴۴ میلیون کاربر از رمزهای عبور تکراری استفاده می‌کردند که نفوذ به حساب‌های کاربری را با استفاده از فروش Credential Stuffing آسان می‌کرد. در چنین روشی، مجرم سایبری با نفوذ به یک حساب کاربری و حدس رمز عبور حساب‌های دیگر، نفوذ خود را عملی می‌کند.

گزارش امنیتی مایکروسافت برای سال ۲۰۱۹ باوجود اخبار خوبی که برای کاربران عادی دارد، زنگ هشدار را برای کاربران تجاری و سازمانی به صدا در می‌آورد. تهدیدهای امنیتی برای آن‌ها روز‌به‌روز پیشرفته‌تر می‌شود و بازدهی مالی حمله‌های سازمانی،‌ گروه‌های بیشتری را به‌سمت شرکت‌ها سوق می‌دهد. به‌هرحال پیاده‌سازی راهکارهای امنیت سایبری امروز بیش از همیشه باید در اولویت سازمان‌ها قرار بگیرد.

زبان برنامه‌نویسی پایتون

پایتون؛ دومین زبان پرطرفدار برنامه‌نویسی در گیت‌هاب

آنچه از گزارش اخیر مایکروسافت برمی‌آید، آن است که برنامه‌نویسان عاشق زبان پایتون هستند.

زبان برنامه‌نویسی پایتون با پیشی‌گرفتن از جاوا که زمانی زبان غالب برنامه‌نویسی بود، به دومین زبان پرطرفدار برنامه‌نویسی در گیت‌هاب (GitHub)، سایت متعلق به مایکروسافت برای به‌اشتراک‌گذاری کدهای متن‌باز، تبدیل شد. پایتون اکنون موفق شده است جاوا را براساس تعداد مشارکت‌کنندگان در منبع پشت‌سر بگذارد و بر این مبنا، این زبان برنامه‌نویسی اکنون پس از جاوااسکریپت که از سال ۲۰۱۴ در رتبه‌ی اول جا خوش کرده است، دومین زبان پرطرفدار به‌شمار می‌آید.

آمار ارائه‌شده براساس گزارش رتبه‌بندی Octoverse برای سال ۲۰۱۹ به‌دست آمده است. کسب رتبه‌ی دوم در این سایت نقطه‌ی عطف بزرگی برای پایتون ۳۰ ساله است که خالق آن، خیدو فن‌روسوم (Guido van Rossum)، در همین هفته و پس از ترک سِمَت خود در شرکت ذخیره‌سازی کلاد دراپ‌باکس (Dropbox)، اعلام بازنشستگی کرد. بیشتر خدمات پیشرفته و اپلیکیشن‌های دسکتاپ این شرکت با استفاده از پایتون نوشته شده‌اند.

جنبه‌ی جالب دیگر گزارش گیت‌هاب، رتبه‌بندی زبان‌ها براساس سرعت رشد آن‌ها است. زبان برنامه‌نویسی دارت گوگل و فریم‌ورک فلاتر که برای تولید رابط‌های کاربری برای برنامه‌های تحت اندروید و iOS کاربرد دارد، بیشتر از سایر زبان‌ها مدنظر برنامه‌نویسان در گیت‌هاب قرار گرفته است. در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹، دارت از بیشترین رشد برخوردار بوده و استفاده از آن در میان برنامه‌نویسان، ۵۳۲ درصد بیشتر شده است. همچنین، زبان راست (Rust) موزیلا با رشد چشمگیر ۲۳۵ درصد، پس از دارت در رتبه‌ی دوم قرار دارد.

زبان برنامه‌نویسی راست برای برطرف‌کردن باگ‌های امنیتی مرتبط‌ با حافظه طراحی شده که رایج‌ترین نقص امنیتی در نرم‌افزارهای مایکروسافت در یک دهه‌ی گذشته بوده است؛ به‌همین‌دلیل، مایکروسافت آن را در پایگاه کدهای ویندوز خود استفاده و آزمایش می‌کند. سال گذشته، زبان برنامه‌نویسی کاتلین، زبان تأییدشده‌ی گوگل برای تولید برنامه‌های اندرویدی، بیشترین روند رشد را در گیت‌هاب تجربه کرد؛ اما با وجود رشد ۱۸۲ درصدی در طول سال، دیگر در میان ۱۰ زبان برتر ۲۰۱۹ مشاهده نمی‌شود. زبان تایپ‌اسکریپت هم که مایکروسافت از آن پشتیبانی می‌کند و یکی از مجموعه‌های مافوق جاوااسکریپت به‌شمار می‌آید، با ۱۶۱ درصد رشد سریعی در سال گذشته تجربه کرد. دلیل رشد سریع این زبان برنامه‌نویسی را می‌توان به تعداد زیاد برنامه‌نویسانی نسبت داد که از آن برای دست‌وپنجه نرم‌کردن با برنامه‌های بزرگ نوشته‌شده با جاوااسکریپت استفاده می‌کنند.

 

زبان‌های دیگری که درزمره‌ی ۱۰ زبان دارای بیشترین سرعت رشد در سال‌های ۲۰۱۸ و ۲۰۱۹ قرار می‌گیرند، عبارت‌اند از: اچ‌سی‌ال، پاورشل، اپکس، ‌پایتون، اسمبلی و گو (Go).

دارت: ۵۳۲ درصد

راست:۲۳۵ درصد

اچ سی ال: ۲۱۳ درصد

کاتلین: ۱۸۲ درصد

تایپ اسکریپت: ۱۶۱ درصد

پاورشل: ۱۵۴ درصد

اپکس: ۱۵۱ درصد

پایتون: ۱۵۱ درصد

اسمبلی: ۱۴۹ درصد

گو: ۱۴۷ درصد

قهرمان اصلی گزارش گیت‌هاب پایتون است که محبوبیتش را مدیون طرفداران علوم داده‌ای و علاقه‌مندان به سرگرمی و غنای کتابخانه‌های علوم داده‌ای، مانند نامپای است که این فرصت را دراختیار برنامه‌نویسان قرار داد تا کدهای پایتون را برای امور مربوط‌ به یادگیری ماشین به‌کار بگیرند. بخشی از انگیزه‌ی مایکروسافت برای راه‌اندازی دوره‌های رایگان آموزش برنامه‌نویسی با پایتون در ماه‌های گذشته، جلب توجه برنامه‌نویسان به خدمات هوش مصنوعی آن در آژور است. یکی دیگر از نشانه‌های رونق علوم داده‌ای در گیت‌هاب، رشد نوت‌بوک‌های ژوپیتر است که محیطی برای نوشتن و اجرای کدها با پشتیبانی از پایتون و آر و جولیا است.

علاوه‌بر آنچه گفته شد، گیت‌هاب در چند سال گذشته روی مسئله‌ی امنیت نیز سرمایه‌گذاری و توجه زیادی به کمک به برنامه‌نویسان برای یافتن و برطرف‌سازی آسیب‌پذیری‌ها در کتابخانه‌های نرم‌افزاری متن‌باز یا نرم‌افزارهای وابسته به آن‌ها کرده است. مسئولان شرکت می‌گویند هشدار آن‌ها به برنامه‌نویسان موجب ترمیم بیش‌از ۷٫۶ میلیون وابسته در همین سال شد. همچنین، این کار به انتشار بیش‌ از ۲۰۹ هزار ترمیم خودکار ازطریق سرویس رایگان Dependabot آن انجامیده است که ماه مه گذشته راه‌اندازی شد.

بیش‌ از ۱۰ هزار همکار در بزرگ‌ترین پروژه‌های متن‌بازی که در‌حال‌حاضر در گیت‌هاب قرار دارند، مشغول همکاری هستند. بزرگ‌ترین پروژه تا زمان حال، ویژوال استودیو کد (Visual Studio Code) است که به محیط برنامه‌نویسی بسیار محبوبی برای برنامه‌نویسان فعال در پلتفرم گوگل تبدیل شده است. پروژه‌ی ویژوال استودیو کد، ۱۹،۱۰۰ مشارکت‌کننده دارد. البته مایکروسافت پیش از آنکه شرکت گیت‌هاب را تصاحب کند، بزرگ‌ترین مشارکت‌کننده در پروژه‌های متن‌باز آن به‌شمار می‌آمد. پروژه‌های دیگری که بیش‌ از ۱۰ هزار مشارکت‌کننده دارند، عبارت‌اند از: مستندسازی مایکروسافت آژور و فلاتر و فرست کانتریبیوشنز (First Contributions).

نکته‌ی مهمی که در این گزارش به‌ چشم می‌خورد، مربوط‌ به متن‌باز‌بودن و استفاده‌ی گیت‌هاب به‌وسیله‌ی کشورهایی است که با تحریم‌های آمریکا مواجه هستند. در ابتدای همین سال، گیت‌هاب دسترسی کاربران ساکن در کریمه و ایران را محدود کرد. این شرکت نمی‌خواهد کاری بیشتر از این انجام دهد که در قانون ایالات متحده‌ی آمریکا لازم دانسته شده است.

در ژوئیه، گیت‌هاب به کاربران خود در کشورهای تحریم‌شده پیشنهاد کرد از سرور تجاری گیت‌هاب (GitHub Enterprise Server) استفاده کنند که نسخه‌ی پولی و یک‌بار خرید (on-premise) این وب‌سایت برای میزبانی کدها به‌صورت شخصی است؛ اما این وب‌سایت دیگر نمی‌تواند مجوز استفاده از محصول خود را به‌صورت قانونی به کشورهای تحریم‌شده بفروشد. کاربران ساکن در کشورهای تحریم‌شده همچنان می‌توانند در مخازن عمومی مشارکت کنند.

در بخش سؤال‌ها و جواب‌های مطرح‌شده (FAQ) در سایت گیت‌هاب، درباره‌ی تحریم‌های تجاری ایالات متحده‌ی آمریکا آمده است:

سرور تجاری گیت‌هاب را نمی‌توان به هیچ‌کدام از کشورهای مندرج در فهرست کشورهای گروه E:1 در الحاقیه‌ی شماره‌ی ۱ تا بخش ۷۴۰ در قسمت EAR یا به منطقه‌ی کریمه واقع در اوکراین فروخت. این فهرست در‌حال‌حاضر شامل کشورهای کوبا، ایران، کره‌‌شمالی و سوریه است؛ اما احتمال تغییر آن وجود دارد.

این محدودیت‌ها موجب بروز مشکلاتی در مسیر رشد گیت‌هاب شده است. دراین‌زمینه، در گزارش Octoverse آمده است:

برنامه‌نویسان ایرانی دومین گروه با بیشترین نرخ رشد در پروژه‌های متن‌باز ایجادشده در مخازن عمومی گیت‌هاب هستند.