لپ‌تاپ و رایانه مبتنی‌بر آرم اپل

اپل احتمالا در سال ۲۰۲۱ چندین لپ‌تاپ و رایانه مبتنی‌بر ARM عرضه می‌کند

گزارش‌های اخیرا نشان می‌دهند اپل در حال کار روی چندین لپ‌تاپ و رایانه‌ی مک مبتنی‌بر پردازنده‌ی آرم است تا آن‌ها را در سال بعدی میلادی روانه‌ی بازار کند.

از مدت‌ها پیش شاهد انتشار شایعاتی مبنی‌بر تمایل اپل به استفاده از پردازنده‌های آرم (ARM) به‌جای پردازنده‌های اینتل در لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌های سری مک بوده‌ایم. بر اساس اخبار جدید، ظاهرا روند جایگزینی پردازنده‌های آرم با اینتل در مک‌های اپل قرار است سریع‌تر از آنچه فکرش را می‌کردیم صورت پذیرد. در ضمن انتظار داشتیم اپل به‌صورت آزمایشی تنها یکی از محصولاتش را به‌ آرم مجهز کند، اما احتمالا اهالی کوپرتینو برنامه‌های گسترده‌تری برای آرم تدارک دیده‌اند.

بر اساس یادداشت جدید مینگ‌چی کو اپل قصد دارد در سال ۲۰۲۱ چندین لپ‌تاپ و رایانه‌ی سری مک را با پردازنده‌ی آرم تولید و روانه‌ی بازار کند. این تحلیلگر شناخته‌شده می‌گوید استفاده از پردازنده‌های آرم باعث خواهد شد هزینه‌های مربوط به پردازنده‌هایی که اپل در محصولاتش استفاده می‌کند به‌میزان ۴۰ تا ۶۰ درصد کاهش یابد؛ دست‌یابی به این هدف درحالی رخ می‌دهد که اپل انعطاف بیشتری برای استفاده از سخت‌افزار مختلف در دستگاه‌هایش خواهد داشت. مینگ‌چی کو پیش‌تر در یادداشتی دیگر مدعی شده بود که اپل نخستین لپ‌تاپ مبتنی‌بر آرم را در سه‌ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۲۰ یا سه‌ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۱ عرضه خواهد کرد.

پردازنده‌های مبتنی‌بر معماری آرم بیشتر در دستگاه‌های موبایلی مورداستفاده قرار می‌گیرند، زیرا نسبت‌به پردازنده‌های دیگر انرژی بسیار کمتری از باتری سلب می‌کنند. چنین پردازنده‌ای باعث می‌شود محصولی نظیر آیپد بدون این‌که به سیستم خنک‌کننده‌ی همیشه‌فعال نیاز پیدا کند، تا ساعت‌ها بدون شارژ مجدد دوام بیاورد. اپل طی سال‌های اخیر توانسته است پردازنده‌های موبایلی سری A را بسیار قدرتمند کند؛ با در نظر گرفتن این توضیحات، منطقی است اگر اپل بخواهد سرانجام در لپ‌تاپ‌های سری مک‌بوک از پردازنده‌های قدرتمند سری A استفاده کند.

ایده‌ی استفاده از پردازنده‌های آرم برای رایانه‌های دسکتاپ جذاب‌تر به‌نظر می‌رسد؛ به‌خصوص به‌ این دلیل که تاکنون هیچ شرکتی به قرار دادن پردازنده‌های آرم در رایانه‌های دسکتاپی که به دست مصرف‌کنندگان معمولی می‌رسند، روی نیاورده است. مصرف کمتر انرژی توسط پردازنده‌های آرم، ارتباط تنگاتنگی با قدرت پردازشی آن‌ها دارد. دستگاه‌های موبایلی مبتنی‌بر آرم با قدرت پردازشی کم فعالیت می‌کنند، زیرا نیاز دارند باتری‌شان را برای مدت‌زمانی طولانی نگه دارند و همچنین دمای داخلی‌شان پایین بماند. تصور کنید پردازنده‌های نظیر تراشه‌ی قدرتمند A12Z به‌کاررفته در آیپد پرو ۲۰۲۰ به‌درون فرم فاکتور iMac با سیستم خنک‌کننده‌ی قوی و منبع انرژی مستقیم از طریق پریز برق، منتقل شود. در این حالت چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا می‌توان در مک پرو جدید که دستگاهی بسیار پیشرفته و گران‌قیمت است و از پردازنده‌های سری Xeon اینتل استفاده می‌کند، به بهره‌گیری از پردازنده‌های آرم روی آورد؟

در هر صورت به‌نظر می‌رسد که انتقال از پردازنده‌های اینتل به پردازنده‌های مبتنی‌بر آرم،‌ خبر مهم و بزرگ سال آینده‌ی میلادی برای رایانه‌های سری مک باشد. اپل به‌طور معمول چنین خبرهایی را در جریان کنفرانس توسعه‌دهندگان (WWDC) اعلام می‌کند. به‌دلیل شیوع ویروس کرونا، کنفرانس توسعه‌دهندگان جهانی اپل ۲۰۲۰ برای نخستین‌بار طی ۳۳ سال اخیر به‌صورت حضوری برگزار نخواهد شد و فرمتی کاملا آنلاین به‌خود خواهد گرفت. WWDC 2020 در تاریخ نامشخص در ماه ژوئن (خرداد) برگزار خواهد شد.

منبع: .zoomit.ir

سیستم تحقیقاتی نورومورفیک از کاربردهای هوش مصنوعی

اینتل قدرتمندترین سیستم تحقیقاتی نورومورفیک را معرفی کرد

اینتل سیستم تحقیقاتی نورومورفیک جدیدی معرفی کرده که ظرفیتش ۱۰۰ میلیون نورون و متشکل از ۷۶۸ تراشه‌های نورومورفیک Loihi است.

اینتل جدیدترین و قدرتمندترین سیستم تحقیقاتی نورومورفیک (عصب‌گون) خود، Pohoiki Springs را معرفی کرد. این شرکت ظرفیت سیستم تحقیقاتی نورومورفیک یادشده را تا ۱۰۰ میلیون نورون افزایش داده است. Pohoiki Springs سیستم پایگاه داده‌ی نصب‌شده روی قفسه و متشکل از ۷۶۸ تراشه‌ی تحقیقاتی نورومورفیک Loihi است که در یک‌جا و درون شاسی به‌مراتب بزرگ‌تر از شاسی استاندارد سرور قرار گرفته‌‌اند. Pohoiki Springs بسیار بزرگ‌تر از سیستم نورومورفیک پیشین اینتل، یعنی Kapoho Bay است که با داشتن دو تراشه‌ی Loihi، از ۲۶۲ هزار نورون دیجیتال بهره می‌برد.

تراشه‌های نورومورفیک درقیاس‌با سایر پردازنده‌های تیم آبی بسیار متفاوت هستند و برای تقلید از مغز انسان طراحی شده‌‌اند. چنین امکانی با پایه‌سازی تراشه‌ها برمبنای عصب‌شناسی محقق شده است. به‌جای تکانه‌های عصبی (Nerve impulse) که شوک‌های الکتریکی ارسال‌شده به مغز هستند، تراشه‌های نورومورفیک اینتل تغییرات منحصر به خودشان را دارند که تیر (Spike) نامیده می‌شود. طراحی این تراشه‌ها به‌عنوان مقلدی از مغز انسان سبب شده است آن‌ها داده‌های پردازش‌نشده یا نویزدار را به‌صورت بی‌درنگی اجرا کنند؛ ولی برای پردازنده‌های معمولی اجرای چنین داده‌هایی بسیار وقت‌گیر است.

سیستم‌های تحقیقاتی نورومورفیک در درجه‌ی اول در پایگاه‌های داده استفاده قرار می‌شوند؛ یعنی پلتفرم‌هایی که برای ایجاد تغییر در تفاوت‌ها طراحی شده‌اند و برای مثال محدودیت‌ها و مشکلات را رفع می‌کنند. مشکلات یادشده می‌تواند وظایف ساده‌ای همچون برنامه‌ریزی برای تحویل بسته یا مشکلات پیچیده‌ای مانند تخصیص سبد سهام یا کاهش ریسک نرخ بازگشت سرمایه باشد.

باتوجه‌به اینکه اینتل ظرفیت سیستم نورومورفیک را افزایش داده و تعداد تراشه‌های مجتمع Loihi را از ۲ به ۷۶۸ رسانده است، سیستم‌های این شرکت امکان یافته‌اند مشکلات پیچیده‌تر را بهتر حل کنند. درکنار افزایش قدرت پردازشی، سیستم جدید تیم آبی فقط ۵۰۰ وات توان مصرفی دارد که برای ۷۶۸ تراشه‌ی پردازشی Loihi بسیار پربازده است.

سیستم جدید نورومورفیک می‌تواند در یادگیری عمیق هوش مصنوعی کاربرد داشته باشد و نه‌تنها اطلاعات را سریع‌تر پردازش کند؛ بلکه بخش‌های مختلفی از اطلاعاتی را محاسبه کند که در آن لحظه موردنیاز انسان است. درحالی‌که برای به‌روزرسانی سیستم نورومورفیک اینتل، تنها ۷۶۸ تراشه‌ی Loihi اضافه شده، از نظر تئوری، عملکرد مغز انسان تقریبا برابر با ۶۵۰ هزار تراشه‌ی Loihi است. درحال‌حاضر، سیستم جدید نورومورفیک نمی‌تواند با مغز انسان رقابت کند؛ ولی به‌روزرسانی‌های گسترده‌ی اینتل نشان می‌دهد در آینده، ممکن است سیستم‌های نورومورفیک بیش‌ازپیش رشد کنند.

منبع: zoomit.ir