لپ‌تاپ‌های گیگابایت با پردازنده نسل‌دهمی اینتل

جدیدترین لپ‌‌تاپ‌‌های گیگابایت با پردازنده نسل دهمی اینتل از راه رسیدند

/0 دیدگاه/در /توسط

گیگابایت به‌تازگی لپ‌تاپ‌های جدیدی برای گیمرها و خالقان محتوا معرفی کرده است که از پردازنده‌ی نسل‌دهمی سری کامت‌لیک‌-اچ اینتل برای پردازش کارهای مختلف استفاده می‌کنند.

در چند وقت اخیر، گیگابایت لپ‌تاپ‌های متنوعی برای گیمرها و خالقان محتوا تولید کرده است که همگی بسیار باکیفیت و قدرتمند هستند. ظاهرا این شرکت قصد دارد همچنان به روند تولید این نوع محصولات ادامه دهد. گیگابایت یکی از نخستین شرکت‌هایی به‌شمار می‌آید که از پردازنده‌های جدید نسل‌دهمی اینتل، یعنی خانواده‌ی کامت لیک-اچ (Intel Comet Lake-H) در محصولاتش استفاده می‌کند. این شرکت اخیرا سه لپ‌تاپ جدید از سری Aorus معرفی کرده است که از آن‌ها با نام‌های Aorus 15G و Aorus 17G و Aorus 17X یاد می‌شود. در تمامی لپ‌تاپ‌های جدید سری آئوروس گیگابایت، از تراشه‌های نسل‌دهمی جدید اینتل استفاده شده است؛ تراشه‌هایی که در بین آن‌ها مدل‌هایی با فرکانس پردازشی بوست بیش از پنج گیگاهرتز هم به‌چشم می‌خورد. در لپ‌تاپ‌های جدید گیگابایت، امکان انتخاب یکی از دو پردازنده‌ی نسل‌دهمی Core i7-10875H و Core i9-10980HK وجود دارد که اولی پردازنده‌ای هشت‌هسته‌ای و دومی قوی‌ترین مدل از خانواده‌ی کامت‌لیک‌-اچ اینتل است.

لپ‌تاپ‌های جدید خانواده‌ی آئوروس نخستین لپ‌تاپ‌های گیمینگ گیگابایت محسوب می‌شوند که از کارت‌های گرافیک موبایلی جدید سری Super انویدیا استفاده می‌کنند. این کارت‌های جدید به‌ خانواده‌ی RTX 20 تعلق دارند و قدرت پردازشی گرافیکی بسیاری به صنعت لپ‌تاپ‌های گیمینگ تزریق می‌کنند. در لپ‌تاپ‌های جدید گیگابایت، حتی امکان استفاده از پردازنده‌ی گرافیکی RTX 2080 Super Max-Q انویدیا نیز وجود دارد.

ناگفته نماند هر سه لپ‌تاپ جدید گیگابایت با صفحه‌کلید مکانیکی ساخت شرکت Omron عرضه می‌شوند و از صفحه‌نمایشی با نرخ نوسازی ۲۴۰ هرتز بهره می‌گیرند. هرکدام‌ از لپ‌تاپ‌های جدید گیگابایت تفاوت‌هایی با دیگر لپ‌تاپ‌ها دارند. دو مدل ۱۵G و ۱۷G بیشتر شبیه‌ به اولترابوک‌ها هستند؛ درحالی‌که مدل ۱۷X با طراحی خاصش، بیشتر از بقیه به لپ‌تاپ‌‌های گیمینگ قدرتمند شباهت دارد.

متأسفانه در تمامی لپ‌تاپ‌های جدید سری آئوروس گیگابایت وب‌کم در نزدیکی لولا قرار گرفته است. بررسی‌های زومیت از چنین لپ‌تاپ‌هایی نشان می‌دهد این نوع وب‌کم‌ها نمی‌توانند منظره‌ای جذاب از چهره‌ی شما به‌تصویر بکشند. درواقع، این وب‌کم‌ها زاویه‌ی دید مناسبی ندارند و خروجی آن‌ها چندان چنگی به‌دل نمی‌زند. گیگابایت و دیگر شرکت‌هایی که به استفاده از چنین وب‌کمی روی می‌آورند، در پی کاهش بیشتر حاشیه‌ی قسمت بالای نمایشگر لپ‌تاپ‌هایشان هستند تا ظاهری امروزی‌تر پیدا کنند. طبق اعلام رسمی گیگابایت، لپ‌تاپ آئوروس ۱۵G و ۱۷G و ۱۷X از ۱۵ آوریل ۲۰۲۰ (۲۷ فروردین ۱۳۹۹) و به‌ترتیب با قیمت پایه‌ی ۱،۶۹۹ و ۱،۷۹۹ و ۲٬۳۹۹ دلار دردسترس مشتریان قرار خواهد گرفت.

سه لپ‌تاپ یادشده، تنها لپ‌تاپ‌های جدیدی نیستند که گیگابایت معرفی کرده‌ است. این شرکت لپ‌تاپ‌هایی با برند آئرو (Aero) دارد که به‌طورخاص برای خالقان محتوا تولید و آن‌ها را با سخت‌افزار و ظاهر جدید به‌روزرسانی کرده است. مدل‌های جدید لپ‌تاپ‌های خانواده‌ی آئرو گیگابایت به پردازنده‌های نسل‌دهمی جدید Core i7 و Core i9 اینتل و کارت‌های گرافیک سری Super خانواده‌ی RTX 20 و صفحه‌نمایش ۱۰۸۰p مجهز شده‌اند.

قیمت پایه‌ی لپ‌تاپ‌های جدید خانواده‌ی آئرو که در مدل‌های ۱۵ و ۱۷ اینچ معرفی شده‌اند، به‌ترتیب ۱،۵۹۹ و ۱،۶۹۹ دلار است. در این لپ‌تاپ‌ها، به‌صورت پیش‌فرض از کارت گرافیک Nvidia GeForce GTX 1660 Ti استفاده شده است که کاربر می‌تواند مدل‌های قوی‌تر آن را انتخاب کند. گیگابایت می‌گوید قصد دارد نسخه‌ای از مدل ۱۵ اینچ را با نمایشگر OLED تولید و با قیمت پایه‌ی ۱،۸۹۹ دلار روانه‌ی بازار کند.

اگر کاربر تمایل داشته باشد، می‌تواند نسخه‌ای با نمایشگر OLED و وضوح ۴K تهیه کند که از استاندارد HDR نیز پشتیبانی خواهد کرد. درمقابل، مدل ۱۷ اینچی این لپ‌تاپ نیز در نسخه‌ای با نمایشگر ۴K HDR عرضه خواهد شد. در اطلاعات رسمی گیگابایت، به پنل این نسخه از لپ‌تاپ ۱۷ اینچ اشاره نمی‌شود؛ بنابراین، از OLEDبودن پنل مطمئن نیستیم. نسخه‌ی مجهز به نمایشگر ۴K HDR لپ‌تاپ ۱۷ اینچ جدید سری آئرو با قیمت پایه‌ی ۲،۲۹۹ دلار دردسترس قرار می‌گیرد.

در لپ‌تاپ‌های جدید خانواده‌ی آئرو، شاهد تنوع مناسبی از درگاه‌ها هستیم. طبق اطلاعات رسمی، این لپ‌تاپ‌ها به درگاه‌های تاندربولت ۳ و HDMI 2.0 و کارت‌خوان UHS-II SD مجهز هستند. این لپ‌تاپ‌ها به‌طور‌خاص برای خالقان محتوا تولید شده‌اند؛ اما بهره‌مندی آ‌ن‌ها از پردازنده‌های موبایلی قدرتمند جدید اینتل و کارت‌های گرافیک جدید انویدیا و نمایشگر ۱۴۴ هرتزی باعث می‌شود امکان اجرای باکیفیت بازی‌های ویدئویی نیز روی آن‌ها فراهم باشد. نسخه‌هایی از لپ‌تاپ‌های ۱۵ و ۱۷ اینچ خانواده‌ی آئرو که به نمایشگر ۱۰۸۰p مجهز شده‌اند، از پردازنده‌ی مرکزی Intel Core i7-10750H استفاده می‌کنند. اگر کاربر به تهیه‌ی نسخه‌های OLED تمایل داشته باشد،‌ گزینه‌های بیشتری برای پردازنده‌های مرکزی دردسترسش قرار می‌گیرد که شامل همان پردازنده‌های معرفی‌شده برای خانواده‌ی آئوروس هستند.

گیگابایت می‌گوید قصد دارد لپ‌تاپ‌های جدید خانواده‌ی آئرو را نیز ۱۵ آوریل (۲۷ فروردین) روانه‌ی بازار کند. این لپ‌تاپ‌های جدید همچون محصولات جدید خانواده‌ی آئوروس، از وب‌کم در نزدیکی لولا بهره می‌ببرند؛ وب‌کمی که معمولا استقبال شایانی از آن نمی‌شود و به‌مذاق بسیاری از کاربران خوش نمی‌آید.

اگر به لپ‌تاپ‌های یادشده علاقه‌مند نیستید و به‌دنبال لپ‌تاپی مقرون‌به‌صرفه‌تر در حوزه‌ی لپ‌تاپ‌های گیمینگ می‌گردید، گیگابایت محصولاتی دیگر نیز معرفی کرده است. این شرکت از مدل به‌روزرسانی‌شده‌ی Aorus 5 و Aorus 7 نیز پرده‌برداری کرده است که به‌ترتیب ۱،۲۹۹ و ۱،۳۹۹ دلار قیمت دارند. این لپ‌تاپ‌های جدید به پردازنده‌ی Intel Core i7-10750H مجهز شده‌اند و در مدل پایه‌ی خود از کارت گرافیک Nvidia GTX 1650 Ti برخوردارند.

درضمن درصورت تمایل، کاربر می‌تواند با صرف هزینه‌ی بیشتر، در لپ‌تاپ‌های Aorus 5 و Aorus 7 به کارت گرافیک RTX 2060 دسترسی پیدا کند. با درنظرگرفتن قیمت ارزان‌تر آئوروس ۵ و آئوروس ۷ از لپ‌تاپ‌های یادشده، منطقی است که این محصولات جدید قابلیت‌های کمتری داشته باشند. برای مثال، در لپ‌تاپ‌های آئوروس ۵ و ۷، از صفحه‌کلید مکانیکی و نمایشگر ۲۴۰ هرتزی خبری نیست. این لپ‌تاپ‌ها به نمایشگری با نرخ نوسازی ۱۴۴ هرتزی مجهز شده‌اند و اواخر آوریل عرضه خواهند شد.

منبع: zoomit.ir

پردازش موبایل با فناوری ARM

ARM چگونه بازار پردازش موبایل را تصاحب کرد؟ مروری بر فناوری چیپ‌ها

/0 دیدگاه/در /توسط

شاید اگر به پردازش در حوزه موبایل فکر کنید اولین نامی که به ذهنتان برسد ARM باشد. در حالی که از مدت ها قبل این اینتل بوده که سردمدار تولید چیپ های به حساب می آمده اما ARM در نهایت با پردازنده های با سرعت ساعت نه چندان بالا اما کم مصرف و کوچک، نام خود را بر سر زبان ها انداخت.پردازنده های تولید شده بر اساس معماری ARM در دستگاه های متعددی از جمله تلویزیون ها هوشمند، گوشی ها، لپتاپ ها و حتی لوازم خانگی هوشمند قرار گرفته اند. اما سوالی که مطرح می شود این است که چرا معماری های دیگری از جمله x86 توانایی رقابت با ARM در این حوزه ها را ندارند؟ در این مطلب قصد داریم به این سوال پاسخ دهیم و مروری بر تفاوت های سخت افزاری معماری های ARM و x86 داشته باشیم.

پیش از ادامه مطلب به یاد داشته باشید که ARM هیچ پردازنده ای تولید نمی کند. بلکه معماری پردازنده ها را طراحی می کند و حق استفاده از طرح های خود را در اختیار دیگر شرکت های تولید کننده چیپ از جمله کوالکام، سامسونگ، مدیاتک و … قرار می دهد.

 

 

معماری مجموعه دستورالعمل ها یا ISA چیست؟

هر چیپ کامپیوتری برای کارکرد نیاز به مجموعه ای از دستورالعمل ها دارد. ISA یک بخش فیزیکی مثل حافظه کش یا هسته های پردازنده نیست. بلکه تعیین می کند که تمامی بخش های یک پردازنده چگونه کار کنند. این ها شامل مواردی از جمله دستورالعمل هایی پردازش چیپ، تعیین نحوه فرمت داده های ورودی و خروجی، روش برقراری ارتباط پردازنده با رم و … هستند.

به عنوان مثال ISA مشخص می کند که اندازه هر قطعه داده در سیستم های مدرن باید از مدل ۶۴ بیتی پیروی کند. اما پردازنده ۳ عمل پایه خواندن دستورالعمل ها، اجرا کردن آنها و در نهایت آپدیت کردن وضعیت بر اساس نتایج را انجام می دهد. دستورالعمل های مختلف ممکن است روش های متفاوتی را ارائه کنند. به عنوان مثال معماری پیچیده ای از جمله X86 به طور معمول پردازش ها را به چندین عمل کوچکتر تقسیم می کنند تا توان عملیاتی افزایش یابد.

ISA در کنار تعریف ریز معماری پردازنده ها، همچنین مجموعه ای از دستورالعمل های قابل پردازش را مشخص می کند. این دستورالعمل ها شامل موارد متعددی از جمله اعمال خواندن و نوشتن روی حافظه ها هستند. به عنوان مثال بر اساس یک دستورالعمل، داده های آدرس شماره ۱ در حافظه با داده های آدرس ۲ جمع شده و حاصل در آدرس شماره ۳ ذخیره می شود.

 

 

RISC در مقابل CISC

حالا که با مفهوم اولیه ISA آشنا شدید بیایید ببینم که چه چیزی معماری ARM را خاص می کند؟ RISC یا «مجموعه دستورات ساده شده» یکی از مهمترین ویژگی های معماری ARM است. در حالی که معماری X86 از CISC یا «مجموعه دستورات پیچیده‌» بهره می برد. هر یک از این دو معماری مزایا و معایب خاص خود را دارند.

در RISC هر دستورالعمل به طور مستقیم به یک عمل خاص برای اجرا توسط پردازنده اختصاص می یابد و این دستورات نسبتاً ابتدایی هستند. اما در CISC، دستورالعمل ها پیچیده تر هستند و گزینه های گسترده تری را پیش روی پردازنده قرار می دهند. به عبارت دیگر می توان گفت پردازنده های مبتنی بر معماری پیچیده تر CISC معمولاً هر دستور را به مجموعه ای از ریز دستورهای دیگر تقسیم می کنند. معماری CISC می تواند جزئیات بیشتری را در یک دستور واحد یکپارچه کند که همین موضوع تا حد زیادی کارایی را افزایش می دهد. به عنوان مثال در معماری RISC ممکن است تنها یک یا دو دستور برای جمع زدن دو عدد وجود داشته باشد اما در معماری CISC این مقدار ۲۰ عدد است و برای هر نوع داده یا پارامترهای متنوع دیگر دستورات مختلفی استفاده می شود.

یکی از تفاوت های دیگر دو معماری در این است که در CISC بیشتر پیچیدگی به سمت سخت افزار باز می گردد اما RISC پیچیدگی را به سمت نرم افزار می برد. علاوه بر این اجرای فعالیت های موازی در CISC مشکل است اما RISC این کار را راحت تر کرده است. برای تعامل با حافظه هم CISC روش های پیچیده ای دارد اما در عوض در RISC روش ها محدود تر هستند.

در واقع می توان تفاوت های دو معماری را با ابزارهای ساخت یک خانه مقایسه کرد. در یک سیستم مبتنی بر RISC تنها چکش و اره در اختیار دارید اما در CISC انواع ابزارهای دریل، چکش و انبر و … پیش رویتان است. پس با CISC می توان کارهای متنوع تری انجام داد چرا که ابزارها تخصصی تر و قدرتمند تر هستند. با RISC هم می توان کارها را پیش برد اما از آنجایی که ابزارهای آن ضعیف تر و ابتدایی تر هستند، زمان بیشتری طول می کشد.

اما شاید این سوال براتیان مطرح شده باشد که اگر CISC قدرتمند تر است چرا بسیاری از تولیدکنندگان چیپ ها به معماری RISC تمایل بیشتری دارند؟ در جواب باید گفت که کارایی تنها عاملی نیست که باید به آن توجه کرد. اگر بخواهیم به مثال ساخت خانه باز گردیم باید بگوییم که آنهایی که CISC را انتخاب می کنند نیاز به کارگرهای بیشتر با تخصص های متنوع تر دارند و سازمان دهی و برنامه ریزی کل این مجموعه هم پیچیده تر است و هزینه بیشتری می طلبد. در حالی که با انتخاب RISC تمام کارگران می توانند با همان ابزارهای ساده کار کنند و نیاز به تخصص خاصی نیست. در نهایت خروجی هر دو یکسان خواهد بود؛ در حالی که فرایند ساخت کاملاً با هم متفاوت بوده است.

اما خارج از این مثال در دنیای واقعی باید بگوییم که یک برنامه نویس می تواند نرم افزار خود را برای پردازنده های مبتنی بر هر دو معماری ARM یا X86 تولید کند و این در حالی است که دستورالعمل ها در این دو معماری به کل با هم متفاوت هستند اما نتیجه خروجی در کل مشابه است.

 

 

نیاز به انرژی کمتر

دوباره به معماری ARM باز گردیم. اگر تمام این مواردی که به آنها اشاره کردیم را در کنار هم بگذارید متوجه می شوید که چرا ARM برای طراحان چیپست های موبایل تا این اندازه جذاب است. در واقع اصلی ترین دلیل، بهینه بودن این معماری است. در سیستم های کوچک یا موبایل، مصرف انرژی بهینه اهمیت بالاتری نسبت به کارایی دارد. طراحان سیستم های موبایل تقریباً در هر لحظه ای به این فکر هستند که چطور به قیمت از دست رفتن کمی از کارایی، مصرف انرژی را بهینه تر کنند.

تا زمانی که باتری دستگاه ها پیشرفت اساسی را تجربه کند، گرما و مصرف انرژی همچنان مهمترین فاکتور محدود کننده محصولات قابل حمل خواهند بود. دقیقاً به همین دلیل است که پردازنده های بزرگ سیستم های دسکتاپ به موبایل ها راه پیدا نمی کنند. برای مقایسه باید بگوییم پردازنده های رده بالای کامپیوترهای دسکتاپ تا ۲۰۰ وات مصرف انرژی دارند در حالی که یک پردازنده موبایل حداکثر ۲ تا ۳ وات انرژی مصرف می کند.

البته می توان پردازنده های X86 کم مصرف را هم طراحی کرد اما الگوی معماری CISC به گونه ای است که بیشتر به کار پردازنده های قدرتمند می آید. به همین دلیل است که به ندرت شاهد استفاده از پردازنده های ARM در کامپیوترهای دسکتاپ یا مجهز شدن موبایل ها به پردازنده های X86 هستیم.

 

 

معماری ناهمگون بیگ-لیتل

یکی دیگر از ویژگی های کلیدی ARM معماری محاسباتی ناهمگون big.LITTLE است. به لطف این قابلیت، دو مجموعه پردازنده در یک چیپ قرار می گیرند. یک مجموعه (یا به اصطلاح خوشه) ضعیف تر و کم مصرف تر هستند و پردازش های سبک تر را به عهده می گیرند در حالی که مجموعه قدرتمند تر وظایف سنگین تر را انجام می دهند. تعیین این که کدام وظیفه باید به کدام خوشه و کدام یک از هسته ها سپرده شود، به عهده چیپ است. اگر دستگاه بیکار باشد یا به انجام وظایف ابتدایی مشغول شود، هسته های کم مصرف تر (LITTLE) روشن شده و هسته های قدرتمند (big) خاموش می شوند. به گفته ARM این معماری می تواند تا ۷۵ درصد در مصرف انرژی صرفه جویی کند.

در مقابل در پردازنده های دسکتاپ در زمان کارهای سبک تنها مصرف برخی از اجزا کاهش می یابد و بعضی از بخش های پردازنده هیچ گاه خاموش نمی شوند. در نتیجه از آنجایی که معماری ARM امکان خاموش کردن کامل یک هسته را می دهد می توان گفت که از این نظر بر رقیب غلبه می کند.
.
.

راهکار ARM برای درآمد زایی: فروش مجوز و دوری از تولید

یکی از دلایل این که ARM بر بازار پردازنده های مبتنی بر RISC حکمرانی می کند رویکرد کسب و کار مبتنی بر صدور مجوز است. تولید چیپ ها به شدت مشکل و پیچیده است و به همین دلیل ARM به سراغ آن نمی رود. همین موضوع موجب می شود تمرکز بیشتری بر طراحی داشته باشد و با انعطاف پذیری بیشتر، بسته به نیاز سازندگان چیپ، مدل های دلخواه را برایشان طراحی کند.

لیست شرکت هایی که از معماری ARM استفاده می کنند بسیار طولانی است اما به طور خلاصه می توان از مهمترین آنها به اپل، انویدیا، سامسونگ، AMD، برادکام، فوجیتسو، آمازون، هواوی و کوالکام اشاره کرد.

در کنار شرکت هایی که از معماری ARM در چیپست های گوشی های هوشمند استفاده می کنند مایکروسافت هم تلاش کرده لپتاپ های سرفس و دیگر محصولات سبک وزن را به پردازنده هایی با این معماری مجهز کند. همچنین از مدت ها پیش شایعاتی مبنی بر پشتیبانی مک او اس از ARM به گوش می رسد. در این صورت شاید روزی برسد که لپتاپ ها از نظر مصرف انرژی به اندازه گوشی های هوشمند بهینه شوند.

ARM همچنین سال ها است که وعده کاهش مصرف انرژی در سرورها را می دهد. این موضوع به خصوص وقتی هزاران هزار سیستم سرور در کنار هم قرار می گیرند اهمیت دو چندان پیدا می کند.

ARM مجموعه ای از حقوق مالکیت فکری را نیز در اختیار دارد که می تواند از آنها در کنار معماری های متنوع خود استفاده کند. این موارد شامل معماری هایی در زمینه شتاب دهنده ها، کد گذارها و کد گشاها و … هستند که مشتریان می توانند بر اساس نیاز خود حق استفاده از آنها در محصولاتشان را خریداری کنند.

 

 

همه چیز روی یک چیپ

در کنار کسب و کارهایی که به آن اشاره کردیم ARM همچنین فعالیت های خود را به حوزه «سیستم روی یک چیپ» یا SoC هم گسترش داده است. به مرور بازار حوزه پردازش موبایل از نظر فضا و مصرف انرژی با محدودیت های بیشتری روبرو شده و SoC راه حل غلبه بر این مشکل است.

SoC همان طور که از نامش هم مشخص است اجزای مختلف را روی یک چیپ در کنار هم ترکیب کرده تا کارایی بهبود یابد. به عنوان مقایسه، تصور کنید تمامی اجزای یک مادربرد کامپیوتر دسکتاپ روی یک چیپ واحد جمع شوند و یک SoC را تشکیل دهند. یک SoC شامل پردازنده، رم، پردازشگر گرافیکی، کنترل کننده های تجهیزات جانبی، برخی شتاب دهنده ها و بخش های مربوط به شبکه و مدیریت انرژی است. تا پیش از ارائه راهکار SOC تولید کنندگان مجبور بودند برای هر کدام از کاربردها یک چیپ جداگانه طراحی کنند.

SoC همچنین موجب شده ارتباط بین تمامی این اجزا بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر سریع تر شود و مصرف انرژی هم بین ۱۰ تا ۱۰۰ برابر کاهش یابد.

با این حال SoC ها برای برخی از سیستم های خاص مناسب نیستند. به طور معمول این چیپست ها در لپ تاپ های معمول یا کامپیوترهای دسکتاپ دیده نمی شوند. زیرا تعداد اجزایی که می توانند روی یک چیپ در کنار هم قرار بگیرند محدود هستند. به عنوان مثال نمی توان کارت گرافیک های مستقل، مقدار کافی از رم یا تمامی بخش های کنترل کننده اتصالات متعدد یک لپ تاپ را در یک چیپ قرار داد.

منبع: digiato.com

حل بحران کرونا توسط ربات‌ها و تکتولوژی هوش مصنوعی

دنیاگیری کووید ۱۹؛ بحرانی که ربات‌ها می‌توانند به حل آن کمک کنند

/0 دیدگاه/در /توسط

ربات‌ها می‌توانند به پزشکان کمک کنند تا از بیماران فاصله بگیرند و به افراد در انزوا نیز کمک کنند تا شرایط را تحمل کنند؛ اما وارد کردن این ماشین‌ها به بیمارستان‌ با مشکلات زیادی همراه است.

ربات‌های پیچیده و هوش مصنوعی، به‌جای جایگزینی کامل انسان‌ها، درحال تقویت نیروهای انسانی هستند. اگرچه خوب است که بتوانیم از پزشکان و پرستاران با واگذار کردن وظایف بیشتر به ربات‌ها، محافظت کنیم، خودکار کردن بخش‌هایی از پزشکی دشوار است. این کار اساسا یک وظیفه‌ی انسانی است و به مهارت‌های حرکتی خوب، دلسوزی و تصمیم‌گیری سریع نیاز دارد که تعیین‌کننده‌ی مرگ یا زندگی افراد است. ما نمی‌خواهیم چنین تصمیماتی را به ماشین‌ها واگذار کنیم.

اما دنیاگیری کووید ۱۹ فرصتی بی‌نظیر برای حرکت سریع درجهت توسعه‌ی فناوری‌های ربات‌های پزشکی است. ده‌ها متخصص رباتیک در سرمقاله‌ای که به‌تازگی در مجله‌ی Science Robotics منتشر شده است، به این موضوع پرداخته‌اند. گوانگ ژونگ‌یانگ یکی از نویسندگان سرمقاله و نیز سردبیر مجله‌ی مذکور در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت:

مردم شروع به تامل درمورد این موضوع کرده‌اند که در موقعیت‌هایی مانند این، ربات‌ها نه‌تنها می‌توانند در امر فاصله‌گیری اجتماعی مورد استفاده قرار گیرند بلکه همچنین ازنظر افزایش تعاملات اجتماعی نیز کاربرد دارند.

سرمقاله‌ی جدید درواقع فراخوانی است که خواستار انجام پژوهش‌های بیشتر در زمینه‌ی ربات‌های پزشکی است. یانگ و همکارانش در این سرمقاله نوشتند:

رباتیک و اتوماسیون می‌تواند نقش مهمی در مبارزه‌با بیماری‌های عفونی مانند کووید ۱۹ داشته باشد. ربات‌ها دارای پتانسیل استفاده برای ضدعفونی، تحویل دارو و غذاها، اندازه‌گیری علائم حیاتی و کمک به کنترل مرزها هستند. با تسریع دنیاگیری، نقش‌های بالقوه‌ی رباتیک بیشتر آشکار می‌شود.

علاوه‌براین، ربات‌ها نوعی پزشکی از راه دور را مقدور می‌سازند که انسان‌ها را از مناطق آلوده دور نگه می‌دارد. به‌گفته‌ی پژوهشگران:

کووید ۱۹ می‌تواند همچون عامل تسریع‌کننده‌ی توسعه‌ی سیستم‌های رباتیکی عمل کند که بتوانند به‌سرعت و از راه دور و بدون نیاز به رفتن به خطوط مقدم، توسط کارشناسان و ارائه‌دهندگان خدمات اساسی به کار گرفته شوند.

نکته‌ی طعنه‌آمیز دنیاگیری ویروس کرونا این است که متخصصان پزشکی بهتر از هر کسی می‌دانند که فاصله‌گیری اجتماعی برای کاهش نرخ عفونت‌های جدید ضروری است اما بااین‌حال مجبورند بیش از همه به بیماری نزدیک باشند. همچنین کسانی که شاید بیش از هر کسی نیاز به تعامل اجتماعی دارند، یعنی سالخوردگان، کسانی هستند که بیش از همه لازم است جدا شوند؛ زیرا بیش از دیگران دربرابر بیماری حساس هستند. اما اگر ماشین‌ها بتوانند در امر مراقبت از بیماران کمک کنند، احتمال ابتلای مراقبان انسانی به عفونت کاهش پیدا می‌کند.

برای مثال، ربات‌های خودمختار می‌توانند در اتاق‌ها پرسه بزنند و سطوح را با استفاه از نور فرابنفش ضدعفونی کنند. ربات‌ها همچنین می‌توانند مانند ربات تاگ (Tug)، لوازم مورد نیاز را تحویل دهند. هوش مصنوعی می‌تواند به تشخیص مبتلایان کووید ۱۹ کمک کند. نویسندگان سرمقاله نیز پیشنهاد می‌کنند که مهندسان می‌توانند ربات‌های سیاری را برای انجام کارهای ساده‌ای مانند اندازه‌گیری دمای بدن بیمار توسعه دهند. این فناوری‌ها می‌تواند از فشار وارده بر انسان‌های ارائه‌دهنده‌ی مراقبت‌های بهداشتی کم کند و به آن‌ها کمک کند تا از افراد آلوده فاصله بگیرند. این امر می‌تواند به برطرف کردن تگناهای آینده که در آن کارکنان زیادی پس از مواجهه‌با افراد عفونی، بیمار یا قرنطینه می‌شوند و نیروی کار کافی برای مراقبت از بیماران وجود ندارد، کمک کند.

کیت دارلینگ، متخصص رباتیک که در سرمقاله مشارکتی نداشته است، می‌گوید نمونه‌های زیادی وجود دارد که در آن ماشین‌ها به انسان در انجام وظایفشان کمک می‌کنند. او می‌گوید دستگاه‌های خودپرداز به بانک‌ها این امکان را داده است که خدمات پرداخت خود را گسترس دهند. ربات‌های دفع بمب به سربازان کمک می‌کنند که از خطر بیشتر فاصله بگیرند. مواردی وجود دارد که اتوماسیون جایگزین انسان می‌شود اما پتانسیل حقیقی رباتیک در تکمیل مهارت‌های ما است. ما باید تلاش برای جایگزینی را متوقف کنیم و درمورد نحوه‌ی استفاده از فناوری برای دستیابی به اهدافمان خلاقانه‌تر فکر کنیم.

تصور آینده‌ای که در آن ربات‌های تحویل‌دهنده غذا و لوازم را به خانه‌ی افراد قرنطینه می‌رسانند و مانع از این می‌شوند که کارکنانِ تحویل با تماس با آن‌ها آلوده شوند، دشوار نیست. افراد قرنطینه‌شده درحال‌حاضر با استفاده از برنامه‌های تماس ویدئویی با دوستان و خویشاوندان خود در ارتباط هستند، اما ربات‌های اجتماعی در غیاب همتایان انسانی، می‌توانند مردم را از تنهایی درآورند.

ربات‌های دورحضوری (حضور از راه دور) که اغلب به‌سادگی یک صفحه‌ی نمایش روی چرخ طراحی شده‌اند، برای کمک به اعضای خانواده برای تماس با سالخوردگان در آسایشگاه‌ها شروع به کار کرده‌اند. در بیمارستان‌ها، چنین ربات‌هایی می‌توانند موجب ارتباط پزشکی که مثلا در لندن قرار دارد با بیماری که در آمریکا به سر می‌برد، شوند.

البته یکی از مشکلات اساسی رباتیک بیمارستان، نیاز به تعامل حساس بین پزشک و بیمار است. پزشک باید بیمار را زنده نگه داشته و درعین‌حال در دوران سخت با او همدلی کند. ربات‌ها این گونه نیستند. اینکه یک ربات تا چه اندازه می‌تواند از عهده‌ی وظیفه‌ی کارکنان بخش پزشکی برآید تا حدودی بستگی به این موضوع دارد که آیا او می‌تواند تعامل انسانی را جایگزین کند یا اینکه فقط انتقال‌دهنده‌ی این تعامل است. به‌عبارت دیگر، آیا ربات فقط به‌عنوان واسطه‌ای برای پزشک یا دیگر کارکنان مراقبت‌های بهداشتی یا متخصصان عمل می‌کند یا اینکه قرار است خود ربات وظیفه‌ای را انجام دهد؟

جولی کارپنتر متخصص رباتیک و پژوهشگر گروه اخلاق و علوم نوظهور در دانشگاه ایالتی کالیفرنیا که در سرمقاله‌ی جدید مشارکتی نداشته است، می‌گوید:

یقینا اینکه کاری کنیم آن‌ها برای انسان ترسناک نباشند، مهم است.

مثلا ربات تاگ را درنظر بگیرید. این ربات کم‌و‌بیش مانند جعبه‌ای است که به‌طور خودمختار در راهروهای بیمارستان پرسه می‌زند و اگر منتظر آسانسور باشد با صدایی دوستانه به شما می‌گوید. ممکن است لازم باشد که یک ربات بسیار بزرگ باشد تا بتواند بیمار را بلند کند؛ اما در این حالت اندازه‌ی آن ممکن است ترسناک باشد. کاهش استرس روانی فرد به‌خصوص در سناریوهای مراقبت، باید بخش مهمی از طراحی ربات‌ها باشد.

مهندسان همچنین هنگام طراحی ربات‌های پزشکی باید کارکنان بیمارستان را که تاکنون با آن‌ها کار نکرده‌اند، مورد توجه قرار دهند. هنریک کریستنسن یکی از نویسندگان سرمقاله می‌گوید:

آن‌ها به‌وسیله‌ی مهندسان و برای مهندسان طراحی شده‌اند. پرستاران و پزشکان درحال‌حاضر تحت استرس قرار داشته و زمان زیادی ندارند. اگر به آن‌ها بگویید که آموزش استفاده از ربات دو ساعت طول می‌کشد، احتمالا آن‌ها را از دست می‌دهید. ما امروزه هنوز به اندازه‌ی کافی در طراحی ربات‌هایی که واقعا روان باشند، خوب نیستیم.

یکی از ایده‌های جسورانه حاصل‌از کنفرانس مطبوعاتی Science Robotics راه‌اندازی رقابتی برای ساخت ربات‌های پزشکی بود. برای مثال، دارپا در سال ۲۰۱۵ رقابت رباتیکی را برگزار کرد که در آن ماشین‌های انسان‌نما را مقابل یکدیگر قرار داد و به میزان زیادی پژوهش درمورد استقلال ربات‌ها را پیش برد. اکنون دارپا درحال اجرای چالش دیگری است برای ربات‌هایی که در محیط‌های زیرزمینی به کاوش مشغول می‌شوند. کریستنسن می‌گوید:

پس چرا یک چالش رباتیک در بیمارستان راه‌اندازی نکنیم؟ بدون تردید، این راهی از نوآوری جمع‌سپاری است.

منبع: zoomit.ir

تبدیل سیگنال‌های مغز به متن از کاربردهای هوش مصنوعی

دستاورد جدید هوش مصنوعی: تبدیل سیگنال‌های مغز به متن با دقت ۹۷ درصد

/0 دیدگاه/در , /توسط

دانشمندان به تازگی موفق به توسعه سیستم هوش‌مصنوعی جدیدی شده‌اند که می‌تواند سیگنال‌های مغز انسان را با دقت ۹۷ درصد به متن تبدیل کند.

برای اولین بار شاهد توسعه سیستمی با این میزان دقت هستیم. محققان دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو (UCSF) به چنین موفقیتی دست پیدا کرده‌اند. برای افزایش دقت این سیستم، این تیم توسط جراح مغز و اعصاب، «ادوارد چانگ» سرپرستی شده. در این تحقیق روش جدیدی برای رمزگشایی الکتروکورتیکوگرام مورد استفاده قرار گرفت: پالس‌های الکتریکی که در طی فعالیت قشر مغز ایجاد می‌شوند، توسط الکترودهای کاشته شده در مغز جمع‌آوری شدند.

در این تحقیق جدید چهار بیمار مبتلا به صرع با استفاده از ایمپلنت‌هایی برای نظارت بر تشنج، مورد بررسی قرار گرفتند. تیم دانشگاه UCSF به بیماران گفته بود تعدادی جمله را با صدای بلند بخوانند و تکرار کنند. طی این آزمایش، الکترودها فعالیت مغز را جمع‌آوری کردند.

اطلاعات جمع‌آوری شده وارد یک شبکه عصبی شد. این شبکه عصبی وظیفه تحلیل الگوهای درون فعالیت مغز متناسب با گفتارهای خاص مانند حروف صدادار، صامت‌ها یا حرکات دهن بر اساس صداهای ضبط شده طی آزمایش را برعهده داشت.

پس از این کار، شبکه عصبی دیگری این اطلاعات که از تکرار ۳۰ تا ۵۰ جمله جمع‌آوری شده بود، رمزگشایی کرد. در حقیقت هدف از این کار، پیش‌بینی جملات اصلی تحلیل شده توسط شبکه عصبی اول، در شبکه عصبی دوم بود.

این تحقیق نشان داد سیستم هوش‌مصنوعی توسعه پیدا کرده می‌تواند سیگنال‌های مغز را با ۳ درصد خطا به متن تبدیل کند. در شرایط آزمایشگاهی برای اولین بار چنین دقتی ثبت شده است. تیم دانشگاه UCSF نمونه‌ای از جملاتی که این سیستم به اشتباه تشخیص داده را منتشر کرده. برای مثال جمله «این موزه هر عصر موسیقی‌دان استخدام می‌کند»، توسط هوش‌مصنوعی «این موزه هر صبح گران‌قیمت موسیقی‌دان استخدام می‌کند» پیش‌بینی شده است.

منبع: digiato.com

لپ‌تاپ و رایانه مبتنی‌بر آرم اپل

اپل احتمالا در سال ۲۰۲۱ چندین لپ‌تاپ و رایانه مبتنی‌بر ARM عرضه می‌کند

/0 دیدگاه/در , /توسط

گزارش‌های اخیرا نشان می‌دهند اپل در حال کار روی چندین لپ‌تاپ و رایانه‌ی مک مبتنی‌بر پردازنده‌ی آرم است تا آن‌ها را در سال بعدی میلادی روانه‌ی بازار کند.

از مدت‌ها پیش شاهد انتشار شایعاتی مبنی‌بر تمایل اپل به استفاده از پردازنده‌های آرم (ARM) به‌جای پردازنده‌های اینتل در لپ‌تاپ‌ها و رایانه‌های سری مک بوده‌ایم. بر اساس اخبار جدید، ظاهرا روند جایگزینی پردازنده‌های آرم با اینتل در مک‌های اپل قرار است سریع‌تر از آنچه فکرش را می‌کردیم صورت پذیرد. در ضمن انتظار داشتیم اپل به‌صورت آزمایشی تنها یکی از محصولاتش را به‌ آرم مجهز کند، اما احتمالا اهالی کوپرتینو برنامه‌های گسترده‌تری برای آرم تدارک دیده‌اند.

بر اساس یادداشت جدید مینگ‌چی کو اپل قصد دارد در سال ۲۰۲۱ چندین لپ‌تاپ و رایانه‌ی سری مک را با پردازنده‌ی آرم تولید و روانه‌ی بازار کند. این تحلیلگر شناخته‌شده می‌گوید استفاده از پردازنده‌های آرم باعث خواهد شد هزینه‌های مربوط به پردازنده‌هایی که اپل در محصولاتش استفاده می‌کند به‌میزان ۴۰ تا ۶۰ درصد کاهش یابد؛ دست‌یابی به این هدف درحالی رخ می‌دهد که اپل انعطاف بیشتری برای استفاده از سخت‌افزار مختلف در دستگاه‌هایش خواهد داشت. مینگ‌چی کو پیش‌تر در یادداشتی دیگر مدعی شده بود که اپل نخستین لپ‌تاپ مبتنی‌بر آرم را در سه‌ماهه‌ی چهارم سال ۲۰۲۰ یا سه‌ماهه‌ی نخست سال ۲۰۲۱ عرضه خواهد کرد.

پردازنده‌های مبتنی‌بر معماری آرم بیشتر در دستگاه‌های موبایلی مورداستفاده قرار می‌گیرند، زیرا نسبت‌به پردازنده‌های دیگر انرژی بسیار کمتری از باتری سلب می‌کنند. چنین پردازنده‌ای باعث می‌شود محصولی نظیر آیپد بدون این‌که به سیستم خنک‌کننده‌ی همیشه‌فعال نیاز پیدا کند، تا ساعت‌ها بدون شارژ مجدد دوام بیاورد. اپل طی سال‌های اخیر توانسته است پردازنده‌های موبایلی سری A را بسیار قدرتمند کند؛ با در نظر گرفتن این توضیحات، منطقی است اگر اپل بخواهد سرانجام در لپ‌تاپ‌های سری مک‌بوک از پردازنده‌های قدرتمند سری A استفاده کند.

ایده‌ی استفاده از پردازنده‌های آرم برای رایانه‌های دسکتاپ جذاب‌تر به‌نظر می‌رسد؛ به‌خصوص به‌ این دلیل که تاکنون هیچ شرکتی به قرار دادن پردازنده‌های آرم در رایانه‌های دسکتاپی که به دست مصرف‌کنندگان معمولی می‌رسند، روی نیاورده است. مصرف کمتر انرژی توسط پردازنده‌های آرم، ارتباط تنگاتنگی با قدرت پردازشی آن‌ها دارد. دستگاه‌های موبایلی مبتنی‌بر آرم با قدرت پردازشی کم فعالیت می‌کنند، زیرا نیاز دارند باتری‌شان را برای مدت‌زمانی طولانی نگه دارند و همچنین دمای داخلی‌شان پایین بماند. تصور کنید پردازنده‌های نظیر تراشه‌ی قدرتمند A12Z به‌کاررفته در آیپد پرو ۲۰۲۰ به‌درون فرم فاکتور iMac با سیستم خنک‌کننده‌ی قوی و منبع انرژی مستقیم از طریق پریز برق، منتقل شود. در این حالت چه اتفاقی می‌افتد؟ آیا می‌توان در مک پرو جدید که دستگاهی بسیار پیشرفته و گران‌قیمت است و از پردازنده‌های سری Xeon اینتل استفاده می‌کند، به بهره‌گیری از پردازنده‌های آرم روی آورد؟

در هر صورت به‌نظر می‌رسد که انتقال از پردازنده‌های اینتل به پردازنده‌های مبتنی‌بر آرم،‌ خبر مهم و بزرگ سال آینده‌ی میلادی برای رایانه‌های سری مک باشد. اپل به‌طور معمول چنین خبرهایی را در جریان کنفرانس توسعه‌دهندگان (WWDC) اعلام می‌کند. به‌دلیل شیوع ویروس کرونا، کنفرانس توسعه‌دهندگان جهانی اپل ۲۰۲۰ برای نخستین‌بار طی ۳۳ سال اخیر به‌صورت حضوری برگزار نخواهد شد و فرمتی کاملا آنلاین به‌خود خواهد گرفت. WWDC 2020 در تاریخ نامشخص در ماه ژوئن (خرداد) برگزار خواهد شد.

منبع: .zoomit.ir

سیستم تحقیقاتی نورومورفیک از کاربردهای هوش مصنوعی

اینتل قدرتمندترین سیستم تحقیقاتی نورومورفیک را معرفی کرد

/0 دیدگاه/در , /توسط

اینتل سیستم تحقیقاتی نورومورفیک جدیدی معرفی کرده که ظرفیتش ۱۰۰ میلیون نورون و متشکل از ۷۶۸ تراشه‌های نورومورفیک Loihi است.

اینتل جدیدترین و قدرتمندترین سیستم تحقیقاتی نورومورفیک (عصب‌گون) خود، Pohoiki Springs را معرفی کرد. این شرکت ظرفیت سیستم تحقیقاتی نورومورفیک یادشده را تا ۱۰۰ میلیون نورون افزایش داده است. Pohoiki Springs سیستم پایگاه داده‌ی نصب‌شده روی قفسه و متشکل از ۷۶۸ تراشه‌ی تحقیقاتی نورومورفیک Loihi است که در یک‌جا و درون شاسی به‌مراتب بزرگ‌تر از شاسی استاندارد سرور قرار گرفته‌‌اند. Pohoiki Springs بسیار بزرگ‌تر از سیستم نورومورفیک پیشین اینتل، یعنی Kapoho Bay است که با داشتن دو تراشه‌ی Loihi، از ۲۶۲ هزار نورون دیجیتال بهره می‌برد.

تراشه‌های نورومورفیک درقیاس‌با سایر پردازنده‌های تیم آبی بسیار متفاوت هستند و برای تقلید از مغز انسان طراحی شده‌‌اند. چنین امکانی با پایه‌سازی تراشه‌ها برمبنای عصب‌شناسی محقق شده است. به‌جای تکانه‌های عصبی (Nerve impulse) که شوک‌های الکتریکی ارسال‌شده به مغز هستند، تراشه‌های نورومورفیک اینتل تغییرات منحصر به خودشان را دارند که تیر (Spike) نامیده می‌شود. طراحی این تراشه‌ها به‌عنوان مقلدی از مغز انسان سبب شده است آن‌ها داده‌های پردازش‌نشده یا نویزدار را به‌صورت بی‌درنگی اجرا کنند؛ ولی برای پردازنده‌های معمولی اجرای چنین داده‌هایی بسیار وقت‌گیر است.

سیستم‌های تحقیقاتی نورومورفیک در درجه‌ی اول در پایگاه‌های داده استفاده قرار می‌شوند؛ یعنی پلتفرم‌هایی که برای ایجاد تغییر در تفاوت‌ها طراحی شده‌اند و برای مثال محدودیت‌ها و مشکلات را رفع می‌کنند. مشکلات یادشده می‌تواند وظایف ساده‌ای همچون برنامه‌ریزی برای تحویل بسته یا مشکلات پیچیده‌ای مانند تخصیص سبد سهام یا کاهش ریسک نرخ بازگشت سرمایه باشد.

باتوجه‌به اینکه اینتل ظرفیت سیستم نورومورفیک را افزایش داده و تعداد تراشه‌های مجتمع Loihi را از ۲ به ۷۶۸ رسانده است، سیستم‌های این شرکت امکان یافته‌اند مشکلات پیچیده‌تر را بهتر حل کنند. درکنار افزایش قدرت پردازشی، سیستم جدید تیم آبی فقط ۵۰۰ وات توان مصرفی دارد که برای ۷۶۸ تراشه‌ی پردازشی Loihi بسیار پربازده است.

سیستم جدید نورومورفیک می‌تواند در یادگیری عمیق هوش مصنوعی کاربرد داشته باشد و نه‌تنها اطلاعات را سریع‌تر پردازش کند؛ بلکه بخش‌های مختلفی از اطلاعاتی را محاسبه کند که در آن لحظه موردنیاز انسان است. درحالی‌که برای به‌روزرسانی سیستم نورومورفیک اینتل، تنها ۷۶۸ تراشه‌ی Loihi اضافه شده، از نظر تئوری، عملکرد مغز انسان تقریبا برابر با ۶۵۰ هزار تراشه‌ی Loihi است. درحال‌حاضر، سیستم جدید نورومورفیک نمی‌تواند با مغز انسان رقابت کند؛ ولی به‌روزرسانی‌های گسترده‌ی اینتل نشان می‌دهد در آینده، ممکن است سیستم‌های نورومورفیک بیش‌ازپیش رشد کنند.

منبع: zoomit.ir

آسیب‌پذیری امنیتی اینترنت اکسپلورر

آسیب‌پذیری امنیتی جدید در اینترنت اکسپلورر به‌زودی پچ دریافت نمی‌کند

/0 دیدگاه/در /توسط
محققان امنیتی می‌گویند آسیب‌پذیری امنیتی جدیدی در اینترنت اکسپلورر وجود دارد که احتمالا مایکروسافت تا ماه آینده توانایی برطرف کردن آن را نخواهد داشت.

محققان امنیتی آسیب‌پذیری جدیدی در اینترنت اکسپلورر کشف کردند. مایکروسافت پس از مطالعه‌ی گزارش محققان، وجود آسیب‌پذیری را در مرورگر قدیمی خود تأیید کرد، اما می‌گوید توانایی رفع آن را درحال‌ حاضر ندارد. درواقع ردموندی‌ها زمان عرضه‌ی پچ امنیتی برای آسیب‌پذیری را به‌صورت دقیق ارائه نکردند و شاید تا یک ماه آینده، شاهد انتشار پچ نباشیم.
یکی از زیرمجموعه‌های سازمان Homeland Security آمریکا به‌نام US-CERT برای اولین‌بار آسیب‌پذیری‌امنیتی موجود در مرورگر قدیمی مایکروسافت را کشف کرد. سازمان مذکور، سابقه‌ای طولانی در کشف آسیب‌پذیری‌های حساس امنیتی دارد. آن‌ها ابتدا کشف جدید را به‌صورت یک توییت اعلام و بعدا سازمان‌های امنیتی تأیید کردند که سوءاستفاده از آسیب‌پذیری مذکور، اکنون در سطوح بالا انجام می‌شود. مایکروسافت پس از انتشار جزئیات آسیب‌پذیری‌امنیتی تأیید کرد که همه‌ی نسخه‌های ویندوز اعم از ویندوز ۷ که پشتیبانی از آن به پایان رسید، در معرض خطر آسیب‌پذیری‌امنیتی اینترنت اکسپلورر هستند.

 

آسیب‌پذیری امنیتی اینترنت اکسپلورر

آسیب‌پذیری‌امنیتی جدید که در اینترنت اکسپلورر کشف شد، به روش مدیریت حافظه توسط این مرورگر مرتبط می‌شود. مجرمان سایبری با سوءاستفاده از آسیب‌پذیری می‌توانند کدهای مخرب را در کامپیوتر آلوده اجرا کنند. به‌علاوه جزئیات گزارش امنیتی نشان می‌دهد که آسیب‌پذیری در مرورگر ردموندی‌ها، شباهت زیادی به آسیب‌پذیری دارد که اخیرا توسط موزیلا اعلام شد.
شرکت امنیت سایبری چینی Qihoo 360 اولین‌بار سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌امنیتی اینترنت اکسپلورر را در سطوح گسترده کشف کرد. البته هنوز تیم تحقیقاتی و مایکروسافت و موزیلا نمی‌دانند کدام مجرمان سایبری از حفره‌ی امنیتی سوءاستفاده می‌کنند. به‌علاوه روش بهره‌برداری و اهداف امنیتی مجرمان سایبری نیز مشخص نیست. به‌هرحال آسیب‌پذیری جدید به‌حدی جدی محسوب می‌شود که آژانس امنیت زیرساخت و امنیت سایبری آمریکا (CISA) هم هشداری جدی پیرامون آن منتشر کرده است:

آژانس CISA پیشنهاد می‌کند که کاربران و مدیران سازمانی، یادداشت شماره‌ی ADV20001 واحد مشاوره‌ی امنیت مایکرروسافت و یادداشت امنیتی شماره‌ی VU#338824 سازمان CERT/CC را مطالعه کرده تا اطلاعات بیشتر، راه‌های مقابله و به‌روزرسانی را دریافت کنند. تا زمان ارائه‌ی پچ‌های امنیتی مناسب، از مرورگر اج یا گزینه‌های جایگزین دیگر استفاده کنید.

تیم‌های تحقیقات امنیت مایکروسافت مشغول توسعه‌ی راهکارهایی برای رفع آسیب‌پذیری‌امنیتی اینترنت اکسپلورر هستند. البته گفته می‌شود، احتمالا پچ امنیتی تا به‌روزرسانی دوره‌ای ماه آینده‌ی شرکت آماده نخواهد شد. به‌روزرسانی امنیتی بعدی مایکروسافت، ۱۱ فوریه (برابر با ۲۲ بهمن) منتشر می‌شود.

پردازنده کوالکام

کوالکام پردازنده‌های جدید اسنپدراگون ۷۲۰G و ۶۶۲ و ۴۶۰ را معرفی کرد

/0 دیدگاه/در /توسط
کوالکام محصولات جدید اسنپدراگون خود در دسته‌ی میان‌رده و پایین‌رده را معرفی کرد که جایگزین خانواده‌ی اسنپدراگون ۶۰۰ و ۴۰۰ خواهند شد.

کوالکام در دسامبر ۲۰۱۹ و در رویداد Snapdragon Tech Summit، پردازنده‌های جدید موبایلی خود را معرفی کرد. اسنپدراگون ۸۶۵ و ۷۶۵ و ۷۶۵G که در آن رویداد معرفی شدند، در دسته‌ی میان‌رده به بالای محصولات قرار می‌گرفتند. درواقع محصولات جدید جایگزین پرچمدارانی همچون اسنپدراگون ۸۵۵ و +۸۵۵ بودند و همچنین نیازهای میان‌رده و مبتنی بر کارایی را پوشش می‌دادند که قبلا نمونه‌های ۷۳۰ و ۷۳۰G در آن دسته وجود داشتند.

سهم عمده‌ای از مشتریان کوالکام از تراشه‌های میان‌رده‌ی سری ۶۰۰ و ۴۰۰ استفاده می‌کنند و خصوصا بازارهای روبه‌رشدی همچون هند و چین و دیگر مناطق جنوب‌شرقی آسیا، مشتریان زیادی برای این دسته دارند. کوالکام برای پاسخ به همین نیازها سه مدل جدید پردازنده معرفی کرد که به‌ نام‌های Snapdragon 720G و Snapdragon 662 و Snapdragon 460 به بازار عرضه خواهند شد و جایگزین نمونه‌های موجود در دسته‌ی پایین و میان‌رده هستند. رونمایی محصولات جدید، در رویدادی در دهلی نو انجام شد.

از قابلیت‌های جدید محصولات تازه‌ی کوالکام می‌توان به پشتیبانی از WiFi ۶، بلوتوث ۵/۱، GNSS با فرکانس دوگانه با هدف موقعیت‌یابی دقیق، بازدهی قدرت بالاتر و قابلیت‌های هوش مصنوعی بهینه اشاره کرد. کوالکام اعتقاد دارد مشتریان دسته‌ی میان‌رده و پایین‌رده هنوز زمان زیادی تا به‌کارگیری از ۵G فاصله دارند. درنتیجه تنها همان اتصال ۴G در این تراشه‌ها بهبود یافته است. به‌عنوان مثال در مدل ۷۲۰G شاهد پشتیبانی از VoLTE دوگانه هستیم.

 

کوالکام اسنپدراگون ۷۲۰G

حرفه‌ای‌ترین محصول کوالکام در رونمایی امروز ۷۲۰G بود که جایگزینی برای اسنپدراگون ۷۱۰ و ۷۱۲ محسوب می‌شود. حرف G در محصولات کوالکام نشان‌دهنده‌ی طراحی اختصاصی تراشه برای کاربردهای گیمینگ است و سال گذشته هم‌زمان با اسنپدراگون ۸۵۵ معرفی شد. پردازنده‌ی جدید مبتنی بر روش هشت نانومتی تولید خواهد شد و از هسته‌های جدید Kyro 465 در پیکربندی big.LITTLE آرم بهره می‌برد.

پردازنده‌ی جدید کوالکام علاوه بر بهبود قدرت‌ و کارایی، موتور هوش مصنوعی جدیدی دارد که در کاربردهای بازی، عکاسی، عکاسی قدرت پردازش و حتی پاسخگویی دستیارهای هوشمند، کاربردی خواهد بود. به‌علاوه Spectra 360L ISP به‌عنوان یک به‌روزرسانی در پردازنده‌ی جدید مطرح شد که پردازش تصویر را در محصول نهایی بهبود خواهد داد. اسنپدراگون ۷۲۰G همچنین از نمایشگرهای ۱۲۰ هرتز پشتیبانی می‌کند.

همان‌طور که گفته شد، اتصال وای‌فای ۶ هم از قابلیت‌های مهم ارتباطی پردازنده‌ی ۷۲۰G است که سرعت اتصال بالاتر را با پشتیبانی از دو کانال زیرمجموعه‌ی اتصال فراهم می‌کند. تراشه‌ی جدید کوالکام همچنین از سیستم موقعیت‌یابی ماهواره‌ای جدید هند به‌نام NavIC پشتیبانی می‌کند.

پردازنده‌ی اسنپدراگون ۷۲۰G علاوه بر قابلیت‌های بالا از Bluetooth 5.1 و aptX Adaptive هم پشتیبانی می‌کند که صدای بی‌سیم را با کیفیت بالا و با تأخیر پایین در دستگاه‌های میان‌رده‌ی مجهز به این پردازنده ممکن خواهد کرد.

اولین گوشی‌های هوشمند مجهز به پردازنده‌ی ۷۲۰G به‌زودی به بازار عرضه می‌شوند. کوالکام می‌گوید چنین گوشی‌هایی در فصل اول ۲۰۲۰ به بازار می‌رسند. قبلا منابع خبری ادعا کرده بودند که اولین گوشی‌ها با پشتیبانی از NavIC توسط شیائومی در هند ساخته می‌شوند. Realme نیز در جدیدترین توییت ادعا کرده بود که به‌زودی اولین دستگاه‌های مجهز به اسنپدراگون ۷۲۰G را در هند عرضه می‌کند.

 

کوالکام اسنپدراگون ۶۶۲

کوالکام سال گذشته پلتفرم موبایلی اسنپدراگون ۶۶۵ را به‌عنوان گزینه‌ای با مصرف انرژی بهینه‌تر بین اسنپدراگون ۶۶۰ و ۶۷۰ معرفی کرد. اکنون شاهد رونمایی پردازنده‌ای هستیم که جای خالی بین ۶۶۵ و ۶۶۰ را پر می‌کند و به‌نام Snapdragon 662 عرضه شد.

اسنپدراگون ۶۶۲ از Spectra 340T ISP بهره می‌برد که تصویربرداری را در شرایط با نور پایین آسان می‌کند و همچنین توانایی اضافه کردن قابلیت‌های واقعیت افزوده را از طریق دوربین گوشی هوشمند دارد. تراشه‌ی جدید با بهره‌مندی از فناوری اختصاصی کوالکام به‌نام FastConnect 6100، از وای‌فای ۶ پشتیبانی می‌کند، اما مودم LTE‌ آن نسبت به نسخه‌های قبلی با کاهش قابلیت روبه‌رو بوده است. پشتیبانی از NavIC در این پردازنده هم وجود دارد و از قابلیت‌های دیگر می‌توان به به بلوتوث ۵/۱ و پشتیبانی از کدک aptX TrueWireless Surround اشاره کرد.

 

کوالکام اسنپدراگون ۴۶۰

غول آمریکایی دنیای پردازنده‌های موبایلی علاوه بر دو نسخه‌ی میان‌رده، از پردازنده‌‌ای پایین‌رده هم رونمایی کرد که جایگزین اسنپدراگون ۴۵۰ محسوب می‌شود. کوالکام در محصول جدید خود برای اولین‌بار از برند Kyro در پردازنده‌های سری ۴۰۰ استفاده می‌کند. در پردازنده‌ی جدید پایین‌رده‌ی شرکت، شاهد استفاده از خوشه‌های پردازشی Kyro 240 هستیم.

کوالکام ادعا می‌کند اسنپدراگون ۴۶۰ با بهره‌گیری از هسته‌های پردازشی پرقدرت جدید، ۷۰ درصد افزایش کارایی را نسبت به اسنپدراگون ۴۵۰ ارائه می‌کند. به‌علاوه این تراشه با پردازنده‌ی گرافیکی Adreno 610 ارائه می‌شود که قبلا تنها در خانواده‌ی ۶۰۰ حضور داشت. درنتیجه در پردازش‌های گرافیکی نیز شاهد ۶۰ درصد بهبود نسبت به نسخه‌ی قبلی خواهیم بود. کوالکام در مجموع ادعا می‌کند که اسنپدراگون ۴۶۰ نسبت به ۴۵۰ دوبرابر کارایی را در کل سیستم ارائه می‌کند. ظاهرا شرکت تصمیم دارد تا کاربران دسته‌های پایین‌رده را نیز به کاربردهای بازی و واقعیت افزوده در گوشی‌های هوشمند جذب کند. پردازنده‌ی گرافیکی جدید همچنین از API گرافیکی Vulkan پشتیبانی می‌کند که هم‌اکنون توسعه‌دهنده‌های متعدد بازی از آن بهره می‌برند.

پردازنده‌ی پایین‌رده‌ی جدید کوالکام، یک پردازش‌گر سیگنال دیجیتال (DSP) جدید هم دارد که در کاربردهای هوش مصنوعی و خصوصا تشخیص صدا کارایی زیادی خواهد داشت. به‌علاوه ISP بهینه‌ای هم در پردازنده‌ی جدید استفاده می‌شود که پردازش تصویر سریع‌تر و پشتیبانی از سه دوربین را به‌همراه خواهد داشت. کوالکام در این پردازنده از مودم X11 بهره می‌برد که سرعت حداکثر ۴G را افزایش خواهد داد. وای‌فای ۶ و NavIC نیز مانند مدل‌های دیگر در پردازنده‌ی ۴۶۰ پشتیبانی می‌شوند.

شهر هوشمند از کاربردهای هوش مصنوعی

شهر‌‌های هوشمند آینده؛ نگاهی به پنج طرح شهرسازی آینده‌نگرانه

/0 دیدگاه/در /توسط
طراحی شهرهایی با المان‌های آینده‌نگرانه، بخش مهمی از اخبار دنیای فناوری را اشغال می‌کنند؛ شهرهایی که شاید ظاهر زندگی اجتماعی را برای همیشه عوض کنند.

ران هرون، معمار بریتانیایی، در سال ۱۹۶۴ مفهومی به‌نام «شهر متحرک (Walkin City)» مطرح کرد. او شهرهایی را تصور کرده بود که در پشت پلتفرم‌های عظیم و هوشمند متحرک سوار می‌شدند که ظاهری شبیه به آسمان‌خراش داشتند. ران در طرح خود می‌گفت که شهرهای متحرک، توانایی اتصال به شهرهای سنتی و المان‌های مرسوم را دارند. امروز می‌دانیم که طرح مفهومی ران آن‌چنان با استقبال روبه‌رو نشد و چنین شهرهایی درحال ساخت یا حتی طراحی نیستند. ازطرفی، طراحی شهرهای هوشمند با جدیدترین المان‌های فناوری جهان، با سرعت و شدت مناسبی پیگیری می‌شود.

طراحی شهر هوشمند با رویکردهای متنوعی انجام می‌شود. برخی از رویکردها، شهرهای سنتی کنونی را به فناوری‌های روز جهان مجهز می‌کنند. به‌عنوان مثال شهرهایی با جاده‌های شارژکننده‌ی خودروهای الکتریکی یا درخت‌های مصنوعی مکنده‌ی آلودگی یا ربات‌های هوشمند تحویل کالا، مفاهیمی درحال شکل‌گیری هستند. ازطرفی، برخی طراحان و سیاست‌گذاران، رویکردهای جامع‌تری را درپیش گرفته‌اند. در ادامه‌ی این مطلب، پنج پروژه‌ی طراحی شهری را مثال می‌زنیم که نگاهی آینده‌نگرانه دارند و در سال ۲۰۲۰ بخش عمد‌ه‌ای از فرایند ساخت آن‌ها انجام خواهد شد.

 

Woven City ژاپن

خودروهای تویوتا تقریبا در تمامی نقاط جهان دیده می‌شوند، اما خودروسازی بزرگ ژاپنی هنوز شهر اختصاصی خود را ندارد. مدیران شرکت در CES 2020 پروژه‌ای را رونمایی کردند که احتمالا به ساخت و بهره‌برداری از اولین شهر اختصاصی تویوتا خواهد انجامید. شهری که در زادگاه تویوتا ساخته می‌شود و المان‌های هوشمندی را در حد کمال خواهد داشت. «شهر بافته‌شده (Woven City)» نام پروژه‌ی شهرسازی تویوتا است که فعلا سال ۲۰۲۱ برای رونمایی آن ذکر شد.

تویوتا برای ساخت شهر جدید خود از زمینی به‌مساحت حدودی ۷۰۸ هزار متر مربع در نزدیکی کوه فوجی استفاده می‌کند و برنامه‌ای موسوم به آزمایشگاه زنده برای آن دارد. آزمایشگاه مدنظر خودروساز ژاپنی نه‌ تنها فناوری‌های مرتبط با خودروهای خودران را بررسی می‌کند، بلکه فناوری حسگرهای هوشمند متصل به هم و انواع نوآوری‌های مرتبط با خانه‌های هوشمند و ربات‌ها و هوش مصنوعی هم جزو پروژه‌های اصلی آزمایشگاه مذکور هستند.

شهر بافته‌شده‌ی تویوتا ابتدا میزبان دو هزار شهروند خواهد بود؛ شهروندانی که انواع خدمات رباتیک هوشمند مانند کنترل سلامتی و وظایف روزمره‌ی زندگی را دریافت می‌کنند. بارک اینگلز، معمار دانمارکی، وظیفه‌ی طراحی شهر هوشمند تویوتا را برعهده دارد. اینگلز طراحی برج‌های جدید مرکز تجارت جهانی و Lego House دانمارک را در رزومه دارد.

 

Belmont آریزونا

هم‌بنیان‌گذار مایکروسافت، بیل گیتس، امروز با پروژه‌ها و برنامه‌های متعدد در مسیر حل مشکلات جهانی شهرت دارد. تصمیم او به ساخت یک شهر هوشمند با هدف برطرف کردن برخی از مشکلات جهانی، آن‌چنان عجیب به‌نظر نمی‌رسد. همین طرح موجب شکل‌گیری پروژه‌ای به‌نام بلمونت شد که به‌صورت یک شهر هوشمند در منطقه‌ی شهری فینیکس آریزونا ساخته خواهد شد.

بیل گیتس تنها سرمایه‌گذار پروژه‌ی بلمونت محسوب می‌شود که رقمی حدود ۸۰ میلیون دلار برای آن پرداخت خواهد کرد. شهر هوشمند بلمونت پس از ساخته شدن میزبان جمعیتی تقریبا برابر با سالت لیک یعنی ۱۹۳ هزار نفر می‌شود.

زمینی به مساحت ۱۰۱ کیلومتر مربع برای پروژه‌ی بلمونت در نظر گرفته شد که در بیابان عاری از سکنه در آریزونا قرار دارد. انواع کسب‌وکارها، مدارس و آموزشگاه‌ها و ۸۰ هزار منزل مسکونی در شهر هوشمند بلمونت ساخته خواهند شد. قطعا آخرین المان‌ها و دستاوردهای دنیای فناوری در شهر بلمونت استفاده می‌شوند و از همان زیرساخت، هوشمند بودن شهر در نظر گرفته خواهد شد. ازمیان فناوری‌های احتمالی می‌توان به خودروهای خودران، سرویس‌های تحویل خودکار، شغل‌هایی در حوزه‌ی تولید هوشمند و حرفه‌ای، اینترنت بسیار پرسرعت و کامپیوترهایی اشاره کرد که همه مجهز به ویندوز (!) باشند. درحال‌حاضر هیچ خبر و اطلاعی از شروع پروژه‌ی بلمونت در دست نیست.

 

Neom عربستان سعودی

وقتی اصطلاح شهر آینده‌نگرانه یا فوق هوشمند را می‌شنویم، احتمالا چنین تصوراتی خواهیم داشت: ربات‌های خدمت‌کار، سواحلی که در تاریکی می‌درخشند، باران ساختگی، ماه مصنوعی غول‌پیکر، انرژی کاملا تجدیدپذیر، دایناسورهای رباتیک و یک برنامه‌ی مهندسی ژنتیک که شهروندانی سالم‌تر و قوی‌تر بسازد. البته نباید از المان‌های مرسوم شهر هوشمند همچون خودروهای خودران و اینترنت عالی هم غافل شد. تمام طرح‌هایی که ذکر کردیم، در پروژه‌ی شهر هوشمند نیوم در عربستان سعودی قرار خواهند داشت.

شهر هوشمند نیوم با سرمایه‌گذاری ۵۰۰ میلیارد دلاری ولیعهد عربستان ساخته می‌شود. نیوم ترکیبی از فناوری‌های فوق‌پیشرفته و خدمات لوکس را به شهروندان خود ارائه می‌کند. وال‌استریت ژورنال، پروژ‌ه‌ی سعودی‌ها را فوق بلندپروازانه می‌داند که ترکیبی از سیلیکون‌ ولی در فناوری و هالیوود در سرگرمی و ریویرا فرانسه در تفریح را ارائه خواهد کرد.

طرح ساخت شهر نیوم در عربستان سعودی شبیه به داستان‌های علمی‌تخیلی فیلم‌های هالیوودی به‌نظر می‌رسد. پروژه‌ی مذکور در زمینی به مساحت حدودی ۲۶ هزار کیلومتر مربع ساخته می‌شود که ۳۳ برابر زمین نیویورک سیتی است.

 

Forest City مالزی

شهر جنگلی مالزی، پروژه‌ای بلندپروازانه محسوب می‌شود که خود را مدل شهرهای آینده می‌نامد. همان‌طور که از نام پروژه‌ی مذکور برداشت می‌شود،‌ احتمالا شاهد شهری با المان‌های دوست‌دار محیط‌ زیست خواهیم بود که شامل ساختمان‌هایی با پوشش گیاهی و خیابان‌هایی عاری از خودروهای پارک‌شده است. شهر هوشمند جدید مالزی در چهار جزیره‌ی مصنوعی در تنگه‌ی جهور ساخته می‌شوند. تنگه‌ی جهور، آب‌راهی باریک است که بین مالزی و سنگاپور جریان دارد. مجموع زمین زیرساختی برای شهر جنگلی، ۱۴ کیلومتر مربع ادعا می‌شود.

برنامه‌های بازاریابی شهر آینده‌نگرانه‌ی جنگلی مالزی، به طبیعت و المان‌های سلامتی اشاره‌ی جدی می‌کند. البته دوست‌دار طبیعیت بودن در پروژه‌ی مذکور به‌ معنای مخالفت با فناوری‌های جدید نیست. طراحان در پیشنهاد خود به باغ‌هایی با قابلیت آب‌یاری خودکار اشاره می‌کنند. در بخشی از طرح شهر جنگلی می‌خوانیم: «اگر پنجره‌های خانه در اتفاقی بر اثر بازی کودکان شکسته شوند، قبل از بازگشت شما به خانه، ترمیم خواهند شد».

برنامه‌ی کنونی طراحی و ساخت شهر جنگلی مالزی، اتمام پروژه را سال ۲۰۳۵ بیان می‌کند. درنهایت باید منتظر ساخت پروژه‌ی احتمالی باشیم که با ادعای حمایت از محیط زیست، المانی دست‌ساز بشر را روی جزیره‌های مصنوعی تولید می‌کند.

 

Sidewalk Labs تورنتو

شرکت سایدواک لبز، زیرمجموعه‌ی نوآوری شهری آلفابت، طرحی برای ساخت یک شهر هوشمند به مساحت ۴۸ هزار متر مربع در ساحل تورنتو دارد. از برنامه‌های سایدواک برای شهر هوشمند می‌توان به ساختمان‌های کاملا چوبی، پیاده‌روهای ماژولار با هدف مدیریت و جابه‌جایی آسان، تمرکز روی انرژی‌های تجدیدپذیر، وسایل حمل‌ونقل مدرن و در دست‌رس، پیاده‌روهایی مجهز به گرمایش، چراغ‌های هوشمند و موارد دیگر اشاره کرد. به‌ هرحال نام گوگل هم در میان اجراکننده‌های شهر هوشمند سایدواک دیده می‌شود و شاید در نگاه اول،‌ همه نگران برنامه‌‌های ردگیری کاربر باشند، اما در طرح پیشنهادی ادعا می‌شود که اطلاعات زیادی از کاربران جمع‌آوری و فروخته نمی‌شود و تبلیغات شخصی‌سازی‌شده با کمترین رویکرد ردگیری منتشر می‌شوند.

مدیرعامل سایدواک لبز، دن داکتروف، درباره‌ی پروژه‌ی شهر هوشمند می‌گوید:

طرح پیشنهادی ما تلاش می‌کند تا دستاوردی خارق‌العاده در ساحل شرقی تورنتو داشته باشد: محله‌هایی با ظاهر و عملکرد صحیح آینده‌نگرانه که مردم را در نقطه‌ی تمرکز قرار می‌دهد و طراحی آینده‌نگرانه‌ی شهری با المان‌های فناورانه‌ی پیشرفته که همگی در مسیر بازطراحی محیط شهری با هدف بهبود روش زندگی انجام می‌شوند.

درنهایت اگر شهری با مدیریت و اجرای گوگل را در نظر بگیرید، قطعا نگرانی‌هایی از آینده و شیوه‌ی مدیریت آن نیز خواهید داشت.

پردازنده رایزن AMD

AMD‌ در CES 2020 پردازنده‌های توانمندی را معرفی خواهد کرد

/0 دیدگاه/در /توسط
AMD‌ در نمایشگاه CES 2020 قصد ارائه‌ی اخبار جذابی در ارتباط با پردازش فوق قدرتمند دارد و احتمالا باز هم بازار را شگفت‌زده می‌کند.

AMD‌ اعلام کرد که کنفرانس خبری CES خود را روز دوشنبه ششم ژانویه (۱۶ دی‌ماه) برگزار خواهد کرد. مدیرعامل AMD‌، لیزا سو، نطق اصلی رویداد را انجام خواهد داد. غول دنیای پردازنده قول داد که باز هم سعی در توسعه‌ی صنعت پردازش قدرتمند دارد و سال ۲۰۲۰ را سالی عالی برای رایانش قوی در حوزه‌ی کامپیوتر دانست.

سال ۲۰۱۹ برای AMD‌ یکی از بهترین سال‌های تاریخ فناوری بود. آن‌ها کل خانواده‌ی پردازنده‌های اصلی و گرافیکی خود را به فناوری تازه و حرفه‌ای هفت نانومتری مجهز کردند. محصولات جدید متعددی ازسوی شرکت معرفی شد که شامل نسل سوم رایزن، پردازنده‌های رومیزی رایزن تردریپر، پردازنده‌های نسل دوم سرور اپیک رم و پردازنده‌های گرافیکی موبایل و دسکتاپ Radeon RX 5000 می‌شد. به‌هرحال شرکت ادعا می‌کند که در سال جدید، باز هم قصد توسعه‌ی خانواده‌ی محصولات و افزایش قدرت آن‌ها را دارد. درواقع در سال پیش‌رو باید منتظر نسل جدیدی از همه‌ی محصولات حرفه‌ای AMD‌ باشیم.

می‌توان انتظار چند محصول خاص را در کنفرانس خبری AMD‌ در CES 2020 داشت. رونمایی از محصولات مذکور در نمایشگاه لاس‌وگاس تقریبا تأیید شده است، اما می‌توان انتظار معرفی دسته‌های جدیدی را هم داشت که خانواده‌ی سال ۲۰۲۰ و سال‌های آتی را پوشش می‌دهند. در ادامه، به برخی از محصولاتی اشاره می‌کنیم که احتمالا در CES 2020 توسط AMD معرفی می‌شوند.

 

رایزن تردریپر ۳۹۹۰X؛ اولین و قدرتمندترین پردازنده‌ی ۶۴ هسته‌ای جهان در دسته‌ی رومیزی

پردازنده‌ی AMD Threadripper 3990X در ماه نوامبر معرفی شد، اما رونمایی رسمی از غول ۶۴ هسته‌ای در کنفرانس خبری شرکت در CES 2020 انجام خواهد شد. این پردازنده با ۶۴ هسته و ۱۲۸ رشته‌ی پردازشی و ۲۵۵ مگابایت کش، قدرتمندترین عملکرد را در دسته‌ی پردازش‌های فوق قوی (HEDT) ارائه خواهد کرد. به‌علاوه توان طراحی گرمایی ۲۸۰ واتی (TDP) و خطوط متعدد PCIe و طراحی براساس مادربردهای سوکتی TRX40، از مشخصات دیگر محصول جدید رومیزی AMD‌ هستند.

احتمال دارد که در کنفرانس AMD‌، اخباری از محصول دیگر شرکت به‌نام Ryzen Threadripper 3980X بشنویم که مجهز به ۴۸ هسته و ۹۶ رشته‌ی پردازشی خواهد بود. محصولی که قابلیت‌های فوق‌العاده دارد و به‌نوعی Intel Xeon W-3175X را از رقابت خارج می‌کند. به‌هرحال نسخه‌ی ۳۹۹۰X را می‌توان پرچم‌دار و فرمان‌روای بی چون و چرای پردازنده‌های دسکتاپ در سال ۲۰۲۰ دانست.

 

پردازنده‌های اختصاصی (APU) رایزن ۴۰۰۰؛ پردازنده‌های موبایل و دسکتاپ هفت نانومتری با هسته‌های Zen 2

در تمامی رویدادهای CES شاهد رونمایی از محصولات دسته‌ی موبایل هستیم و CES 2020 هم از این قائده مستثنی نیست. پیش‌بینی می‌شود که AMD در نمایشگاه هفته‌ی آینده از خانواده‌ی Ryzen 4000 APU خود موسوم به Renoir هم رونمایی کند. خانواده‌ی Renoir، پردازنده‌های موبایلی را به پلتفرم هفت نانومتری Zen 2 می‌آورند و قطعا بهبود قابل‌ توجهی نسبت به نسل کنونی ۳۰۰۰ مبتنی بر +Zen دارند.

افشاسازی‌های اخیر از AMD‌ ادعا می‌کنند که خانواده‌ی Ryzen 4000 عملکردی بسیار فراتر از انتظارها خواهند داشت و از SKUهای Ryzen 9 با هشت هسته و ۱۶ رشته‌ی پردازشی استفاده خواهند کرد. طراحی جدید پردازنده‌ی مرکزی نیز این امکان را ایجاد می‌کند تا سرعت کلاک بالاتر با قابلیت‌های مدرن‌تر و امکان بهبود کارایی پردازنده‌ی گرافیکی داخلی، در تراشه‌های AMD‌ ارائه شود. درنهایت می‌توان انتظار داشت که لپ‌تاپ‌های متعددی از شرکای تجاری AMD همچون ایسوس، HP، لنوو، دل و دیگران، مجهز به APUهای این شرکت شوند. به‌علاوه شاید نسل چهارم از پردازنده‌های اختصاصی دسکتاپ نیز معرفی شود که جایگزین نسل کنونی Ryzen 3 3200G و Ryzen 5 3400G شوند.

 

کارت گرافیک Radeon RX 5600 XT؛ پاسخ معماری Navi به GeForce 1660 SUPER و GTX 1660 Ti

محصول دیگر AMD‌ که شاید در کنفرانس خبری شرکت در CES 2020 دیده شود، کارت گرافیک Radeon RX 5600 XT است. محصول جدید مبتنی بر معماری هفت نانومتری نیوی ساخته می‌شود و احتمالا تعداد هسته‌ی پردازشی برابر با Radeon RX 5700 خواهد داشت. کارت گرافیک ۵۶۰۰، طراحی VRAM اقتصادی‌تر دارد و سرعت کلاک بیشتر را به نسبت قیمت ارائه می‌کند.

شایعه‌های منتشرشده پیرامون کارت گرافیک جدید AMD‌ ادعا می‌کنند که احتمالا با کارتی مجهز به ۲،۳۰۴ هسته، ۶ گیگابایت حافظه‌ی رم GDDR6 و توان طراحی گرمایی ۱۵۰ وات روبه‌رو خواهیم بود. AMD‌ احتمالا برچسب قیمتی ۲۷۹ تا ۲۹۹ دلار را برای محصول گرافیکی جدید خود انتخاب می‌کند. کارشناسان ادعا می‌کنند که قدرت محصول AMD‌ بسیار بیشتر از رقبایی همچون GeForce GTX 1660 TI و GTX 1660 SUPER خواهد بود. درنتیجه اگر پیش‌بینی‌ها و افشاسازی‌ها به حقیقت بپیوندند، کارت جدید یک بازیگر ساختارشکن از AMD در بازار محصولات زیر ۳۰۰ دلار است.

 

رونمایی کلی از Zen 3 و نقشه‌ی راه جدید برای ۲۰۲۰ و پس از آن

پس از پیش‌بینی‌های بالا، به بخشی می‌رسیم که حدس و گمان بیشتری را طلب می‌کند. CES را می‌توان بهترین فرصت و پلتفرم برای شروع قوی سال جدید دانست. برای AMD‌ هم هیچ چیز به‌اندازه‌ی رونمایی از Zen 3 نشان‌دهنده‌ی قدرت نخواهد بود؛ معماری نسل بعدی AMD‌ در هسته‌های با قدرت پردازشی بالا که احتمالا در نسل بعدی رایزن، رایزن تردریپر و اپیک استفاده خواهد شد.

شاید در رویداد پیش‌رو تنها شاهد رونمایی کلی از خصوصیات Zen 3 باشیم که باز هم خبر جذابی برای عاشقان سخت‌افزار محسوب می‌شود. حتی شاید محصولی کامل مبتنی بر معماری مذکور مشاهده کنیم، اما این پیش‌بینی کمی زود است. به‌هرحال باتوجه به ادعاها و اخبار شرکت مبنی بر قابلیت‌ها و طراحی کاملا جدید معماری Zen 3، حتی اخباری کوتاه پیرامون محصولات آتی نیز کنفرانس AMD‌ را جذاب می‌کند.

از پیش‌بینی‌های دیگری که پیرامون پردازنده‌های AMD‌ می‌شود می‌توان به نسل بعدی پردازنده‌های گرافیکی حرفه‌ای مبتنی بر RDNA اشاره کرد. شایعه‌ها ادعا می‌کنند که نسل بعدی به قابلیت رهگیری پرتو سخت‌افزاری و همچنین قابلیت‌های دیگر همچون قدرت پردازش بالاتر، طراحی حافطه با پهنای باند بیشتر و روش تولید +۷nm مجهز خواهد بود. کارت‌های گرافیکی مذکور احتمالا در نیمه‌ی دوم سال ۲۰۲۰ به فروش انبوه برسند. درنهایت باتوجه به پیش‌بینی‌ها و اخبار بالا، می‌توان کنفرانسی عالی را از AMD‌ در CES 2020 انتظار داشت.